Τις πρώτες μέρες μαζί της, σου φαίνονται όλα τεράστια, ιδιαίτερα αν έρχεσαι από μινιμαλιστικές σχολές μοτοσυκλέτας κι έχεις συνηθίσει στη θεωρία ότι όσο ποιο ελαφρύ, τόσο πιο γρήγορο. Τα χειριστήρια είναι τυπικά honda ενώ η θέση οδήγησης σε βάζει να κάθεσαι μέσα στην μηχανή
κι όχι από πάνω και σχετικά μπροστά σαν τα σημερινά σούπερ σπορτ. Πάντως είναι μια ξεχωριστή μοτοσυκλέτα, το CB κάνει ότι μπορεί για να νιώθεις φιλικότητα μαζί του, δεν θα σε πετάξει ποτέ κάτω χωρίς εμφανή λόγο.
Το γνωστό έμφυτο γνώρισμα των μοτοσυκλετών της κόκκινης εταιρίας, δηλαδή η αίσθηση ότι την ξέρεις καιρό και πως την έχεις κάπου ξανακαβαλήσει, είναι παρών, σε κάνει γρήγορα να κτίζεις εμπιστοσύνη αλλά και θάρρος.
Το δεύτερο, το χρειάζεσαι για να ανοίξεις τέρμα το γκάζι τις πρώτες φορές κι έτσι να δεις με τα μάτια σου κι εσύ τι στο καλό συμβαίνει σαν βάζεις νέφτι στα πισινά μιας αγριεμένης δίτροχης μάγισσας.
Οι πρώτες εβδομάδες κυλούν με το αίσθημα της φοβερής τύχης να σε λούζει συνεχώς, νιώθεις σαν τον Γκαστόνε στα παιδικά του ΝΤΙΣΝΕΪ, θα πας και για δουλειά δεν λέω... θα τα φας και τα καυγαδάκια σου με την κυρά σου, ίσως να κάτσουν και 5 αναποδιές μαζεμένες. Μα τα κλειδιά που κρατάς, η κρυψώνα που ξέρεις εσύ το δρόμο της, και το θεριό το κακό για όλους τους άλλους εκτός από την πάρτη σου, σε κάνουν να αναθεωρείς κάθε φορά που η μπάλα αρχίζει να σε βάζει από κάτω. Την πρώτη αυτή περίοδο μαζί της έχει την αίσθηση πως όλα σου έχουν ξαφνικά χαριστεί, το μόνο που δεν πρέπει να ξεχάσεις ποτέ, είναι τα λόγια του φύλακα πριν πρωτομπλέξεις με δαύτη.
''Φίλε προχώρα, μα δεν υπάρχει εύκολη έξοδος διαφυγής.''
Το τραγούδησε και ο Robert Tepper κάποτε: No Easy Way Out.
ΕΞΗΜΕΡΩΣΗΣ – ΒΟΛΤΕΣ
Κάθε βόλτα έχει το δικό της ξεχωριστό μικρό ή μεγάλο happening, ενώ σε καμία περίπτωση δεν σου έρχεται κατά νου ότι έδωσες τσάμπα τον οβολό σου για εκείνη. Οι μέρες περνούν κι ενώ παίρνεις χαρές πολλές, γεμίζεις παράλληλα και δύναμη για να δουλεύεις και να πληρώνεις τις δόσεις στην τράπεζα.
Τίμια μοτοσυκλέτα το ‘13’, ότι σκατά ονειρευόσουν πριν της πεις πάμε να φύγουμε μαζί, στο δίνει, κι ακόμα λίγα παραπάνω.
Ένα άλλο που πρέπει να αρχίζεις να συνηθίζεις παρέα της, είναι οι μικροσυνεντεύξεις που πρέπει να δίνεις σχεδόν καθημερινά σαν καβαλάς για βόλτες. Η μοτοσυκλέτα μαγνητίζει τα βλέμματα όχι μόνο των ψαγμένων εκ των έσω μηχανόβιων αλλά κι άλλων απλών πολιτών.
Ο καθένας τους έχει την δικιά του γλυκιά η άλλες φορές χαζούλα ερώτηση να κάνει, κι εσύ μέσα στην ευγένεια που σου βγάζει το επικό συναίσθημα του ιππότη της Ιαπωνικής σχολής, ανοίγεις κάθε λίγο τη ζελατίνα από το κράνος και απαντάς…
Συχνότερες ερωτήσεις…
‘’φίλε είναι το παλιό bold ore, ή βγαίνει ακόμα? ‘’
‘’ πόσα κυβικά γράφει στα καπάκια αδερφέ? βλέπω καλά?
‘’ για όνομα του θεού, δουλεύουν τα τύμπανα στα αυτιά σου μεγάλε? ‘’
‘’ χρεώθηκες πολλά αδερφέ για τέτοιο όνειρο? ‘’
κι άλλες πολλές ακόμα που δεν μένουν στην μνήμη σου.
Τσεκάρεις πολλές φορές τους πιτσιρικάδες να χαλβαδιάζουν με τις ώρες από μικρή απόσταση και να λένε τα δικά τους. Πιάνεις στα πράσα 40αρηδες και 50αρηδες να κοιτούν το μοτέρ και τα όργανα κι έπειτα να στρίβουν τσιγάρο, έχουν περισσότερο πλάκα από τους νέους γιατί μετά παίρνουν εκείνη την έκφραση ''μπορεί να τα παράτησα εγώ, αλλά όχι όλοι μας.'' Ξεφυσούν στον ουρανό, κρατάνε την αναμμένη γόπα στα χείλη τους κι επιστρέφουν στην αγαπημένη φαμίλια τους, αγκαλιάζουν αλλιώς τα παιδιά εκείνο το βράδυ, είδαν ξανά μέσα από το CB τον εαυτό τους με μακρύ μαλλί και χαλαρές φαβορίτες, νιώθουν πως τα δικά τους '' γρήγορα'' χρόνια άφησαν καλή κληρονομιά και πως οι μικρότεροι που τώρα μεγάλωσαν, τους είχαν κονκάρδα στης καρδιάς το ταμπλό και ήρωες στα μάτια τους . Αν σου αρέσει να χαρίζεις χαμόγελα και θετικό συναίσθημα σε ένα μεγάλο κομμάτι του μοτοσυκλετιστικού κόσμου ανά την υφήλιο, να ξέρεις ότι με αυτά τα τέρατα το έχεις το κόλπο στο τσεπάκι σου και το εισπράτεις ξανά και ξανά, όσες φορές αποφασίσεις εσύ να πας στο μπουντρούμι να πεις τα μαγικά λόγια και να δείξεις πως κρατάς το σωστό κλειδί.
Το τέρας αυτό είναι κακό, δεν λέω...
Μα έχει τα κουμπιά του, κι έτσι το γρύλισμα κάθε φορά που το ξυπνάς και πας κοντά για να φύγετε έχει ένα τόνο χαμόγελου.
Μαρτυρά πως η ψυχή του δεν είναι δαιμονική κι έχει ξανάρθει για διακοπές αυτή τη φορά στην γη.
Στις τσάρκες σου μπορεί να ακούς συχνά ατάκες από τον Πάνο Μιχαλόπουλο και τους άλλους μέσα στο κράνος σου, ή γίνεται να ακούς τον «Μπίλια» από το''Ρόδα τσάντα και κοπάνα'' να σου αραδιάζει ένα σωρό σχόλια καθώς κινήσε νωχελικά με μια παραπάνω από ότι πρέπει στο σασμάν, και το βαρύ μπάσσο της εξάτμισης να πλημμυρίζει τον γύρω χώρο.
Μη φοβηθείς αν σου συμβεί! Κι εγώ το παθαίνω και άλλα παιδιά το ίδιο... η αναβίωση της αληθινής 2τροχης ιστορίας κάπου μέσα στα εγκεφαλικά μας σοκάκια, είναι και αυτή μία από τα κρυφά χαρτιά του CB. Το έκανε τόσο επιτυχημένα πολλά έτη, και συνεχίζει ακάθεκτο.
Ρομάντζα ρε... ακόμα και τα αλάνια έχουν μερίδα σε αυτό, και δεν ντρέπονται να το χαρούν σε κάθε ευκαιρία.
κι όχι από πάνω και σχετικά μπροστά σαν τα σημερινά σούπερ σπορτ. Πάντως είναι μια ξεχωριστή μοτοσυκλέτα, το CB κάνει ότι μπορεί για να νιώθεις φιλικότητα μαζί του, δεν θα σε πετάξει ποτέ κάτω χωρίς εμφανή λόγο.
Το γνωστό έμφυτο γνώρισμα των μοτοσυκλετών της κόκκινης εταιρίας, δηλαδή η αίσθηση ότι την ξέρεις καιρό και πως την έχεις κάπου ξανακαβαλήσει, είναι παρών, σε κάνει γρήγορα να κτίζεις εμπιστοσύνη αλλά και θάρρος.
Το δεύτερο, το χρειάζεσαι για να ανοίξεις τέρμα το γκάζι τις πρώτες φορές κι έτσι να δεις με τα μάτια σου κι εσύ τι στο καλό συμβαίνει σαν βάζεις νέφτι στα πισινά μιας αγριεμένης δίτροχης μάγισσας.
Οι πρώτες εβδομάδες κυλούν με το αίσθημα της φοβερής τύχης να σε λούζει συνεχώς, νιώθεις σαν τον Γκαστόνε στα παιδικά του ΝΤΙΣΝΕΪ, θα πας και για δουλειά δεν λέω... θα τα φας και τα καυγαδάκια σου με την κυρά σου, ίσως να κάτσουν και 5 αναποδιές μαζεμένες. Μα τα κλειδιά που κρατάς, η κρυψώνα που ξέρεις εσύ το δρόμο της, και το θεριό το κακό για όλους τους άλλους εκτός από την πάρτη σου, σε κάνουν να αναθεωρείς κάθε φορά που η μπάλα αρχίζει να σε βάζει από κάτω. Την πρώτη αυτή περίοδο μαζί της έχει την αίσθηση πως όλα σου έχουν ξαφνικά χαριστεί, το μόνο που δεν πρέπει να ξεχάσεις ποτέ, είναι τα λόγια του φύλακα πριν πρωτομπλέξεις με δαύτη.
''Φίλε προχώρα, μα δεν υπάρχει εύκολη έξοδος διαφυγής.''
Το τραγούδησε και ο Robert Tepper κάποτε: No Easy Way Out.
ΕΞΗΜΕΡΩΣΗΣ – ΒΟΛΤΕΣ
Κάθε βόλτα έχει το δικό της ξεχωριστό μικρό ή μεγάλο happening, ενώ σε καμία περίπτωση δεν σου έρχεται κατά νου ότι έδωσες τσάμπα τον οβολό σου για εκείνη. Οι μέρες περνούν κι ενώ παίρνεις χαρές πολλές, γεμίζεις παράλληλα και δύναμη για να δουλεύεις και να πληρώνεις τις δόσεις στην τράπεζα.
Τίμια μοτοσυκλέτα το ‘13’, ότι σκατά ονειρευόσουν πριν της πεις πάμε να φύγουμε μαζί, στο δίνει, κι ακόμα λίγα παραπάνω.
Ένα άλλο που πρέπει να αρχίζεις να συνηθίζεις παρέα της, είναι οι μικροσυνεντεύξεις που πρέπει να δίνεις σχεδόν καθημερινά σαν καβαλάς για βόλτες. Η μοτοσυκλέτα μαγνητίζει τα βλέμματα όχι μόνο των ψαγμένων εκ των έσω μηχανόβιων αλλά κι άλλων απλών πολιτών.
Ο καθένας τους έχει την δικιά του γλυκιά η άλλες φορές χαζούλα ερώτηση να κάνει, κι εσύ μέσα στην ευγένεια που σου βγάζει το επικό συναίσθημα του ιππότη της Ιαπωνικής σχολής, ανοίγεις κάθε λίγο τη ζελατίνα από το κράνος και απαντάς…
Συχνότερες ερωτήσεις…
‘’φίλε είναι το παλιό bold ore, ή βγαίνει ακόμα? ‘’
‘’ πόσα κυβικά γράφει στα καπάκια αδερφέ? βλέπω καλά?
‘’ για όνομα του θεού, δουλεύουν τα τύμπανα στα αυτιά σου μεγάλε? ‘’
‘’ χρεώθηκες πολλά αδερφέ για τέτοιο όνειρο? ‘’
κι άλλες πολλές ακόμα που δεν μένουν στην μνήμη σου.
Τσεκάρεις πολλές φορές τους πιτσιρικάδες να χαλβαδιάζουν με τις ώρες από μικρή απόσταση και να λένε τα δικά τους. Πιάνεις στα πράσα 40αρηδες και 50αρηδες να κοιτούν το μοτέρ και τα όργανα κι έπειτα να στρίβουν τσιγάρο, έχουν περισσότερο πλάκα από τους νέους γιατί μετά παίρνουν εκείνη την έκφραση ''μπορεί να τα παράτησα εγώ, αλλά όχι όλοι μας.'' Ξεφυσούν στον ουρανό, κρατάνε την αναμμένη γόπα στα χείλη τους κι επιστρέφουν στην αγαπημένη φαμίλια τους, αγκαλιάζουν αλλιώς τα παιδιά εκείνο το βράδυ, είδαν ξανά μέσα από το CB τον εαυτό τους με μακρύ μαλλί και χαλαρές φαβορίτες, νιώθουν πως τα δικά τους '' γρήγορα'' χρόνια άφησαν καλή κληρονομιά και πως οι μικρότεροι που τώρα μεγάλωσαν, τους είχαν κονκάρδα στης καρδιάς το ταμπλό και ήρωες στα μάτια τους . Αν σου αρέσει να χαρίζεις χαμόγελα και θετικό συναίσθημα σε ένα μεγάλο κομμάτι του μοτοσυκλετιστικού κόσμου ανά την υφήλιο, να ξέρεις ότι με αυτά τα τέρατα το έχεις το κόλπο στο τσεπάκι σου και το εισπράτεις ξανά και ξανά, όσες φορές αποφασίσεις εσύ να πας στο μπουντρούμι να πεις τα μαγικά λόγια και να δείξεις πως κρατάς το σωστό κλειδί.
Το τέρας αυτό είναι κακό, δεν λέω...
Μα έχει τα κουμπιά του, κι έτσι το γρύλισμα κάθε φορά που το ξυπνάς και πας κοντά για να φύγετε έχει ένα τόνο χαμόγελου.
Μαρτυρά πως η ψυχή του δεν είναι δαιμονική κι έχει ξανάρθει για διακοπές αυτή τη φορά στην γη.
Στις τσάρκες σου μπορεί να ακούς συχνά ατάκες από τον Πάνο Μιχαλόπουλο και τους άλλους μέσα στο κράνος σου, ή γίνεται να ακούς τον «Μπίλια» από το''Ρόδα τσάντα και κοπάνα'' να σου αραδιάζει ένα σωρό σχόλια καθώς κινήσε νωχελικά με μια παραπάνω από ότι πρέπει στο σασμάν, και το βαρύ μπάσσο της εξάτμισης να πλημμυρίζει τον γύρω χώρο.
Μη φοβηθείς αν σου συμβεί! Κι εγώ το παθαίνω και άλλα παιδιά το ίδιο... η αναβίωση της αληθινής 2τροχης ιστορίας κάπου μέσα στα εγκεφαλικά μας σοκάκια, είναι και αυτή μία από τα κρυφά χαρτιά του CB. Το έκανε τόσο επιτυχημένα πολλά έτη, και συνεχίζει ακάθεκτο.
Ρομάντζα ρε... ακόμα και τα αλάνια έχουν μερίδα σε αυτό, και δεν ντρέπονται να το χαρούν σε κάθε ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου