Πρωινές ώρες, και μόλις έχω τελειώσει κάτι δουλειές στο κέντρο της πόλης μου, έχω και κανά δυο ωρίτσες ελεύθερες να αφιερώσω στον εαυτό μου.
Φραπεδάκι φελιζολινάτο και νερό λοιπόν, και στο παγκάκι της Πλατείας Αριστοτέλους. Κάτω από την Εγνατία, για τους πολύ περίεργους. Όχι κάτω χαμηλά... όχι. Εκεί είναι για άλλους. Ή για άλλες ώρες.
Εγώ ήθελα να δω πολλούς κόσμους. Χαμηλά στην Αριστοτέλους, βλέπεις ένα το πολύ δύο κι αυτοί σχεδόν ίδιοι και ίσοι μεταξύ τους. Ενώ επάνω...!!!
Συνταξιούχοι: Πολυπλοκότατος κόσμος.
Παντρεμένος ή...? Μεγάλο-συνταξιούχος ή? Άτυχος? Επαγγελματίας?Θα το βρείτε αν αφιερώσετε 2 λεπτά επιπλέον, της ματιάς που θα του ρίχνατε. Αν έχει λυμένα τα νοίκια του, αν έχει δικό του σπίτι, αν χαροπαλεύει να τα ταιριάξει και να τα κολλήσει, όλα.
Παντρεμένος ή...Ο παντρεμένος ή για ψώνια θα πηγαίνει, ή αν έχει προλάβει να πάει νωρίτερα... θα γυρίζει. Ίδιο ύφος και στις δύο περιπτώσεις, απλά οι ώμοι πιο σκυφτοί στην δεύτερη. Από τις σακούλες είναι? Από την συνήθεια είναι? Το καλούπι είναι τέτοιο? Το τσιπάκι είναι τόσο βαρύ σ΄αυτή την κατηγορία?
Τι να πω... δεν ξέρω!
Ενώ ο ''ή''... αεράτος. Στο καφενείο θα πηγαίνει, και στο δρόμο θα πειράξει το μουστάκι του αν έχει, αν δεν έχει θα πειράξει καμιά καθαρίστρια, καμιά τουρίστρια ή στην τελική τον φίλο του.
Θα λέει φωναχτά ιστορίες για το πως έχασε το 5άρι στο Τζόκερ, για το σαφάρι που πήγε με γκρουπ στον Άγιο Ραφαήλ, για το κ0λ0πλακωτό που έχασε για ένα πούλι την παρτίδα, αλλά και για την χαλάρωση που ένοιωσε στα Ιαματικά λουτρά στο Πόζαρ.
Στην Αριδαία δηλαδή.
Ο άτυχος.
Υπάρχει κι άλλο είδος συνταξιούχου βέβαια. Αυτός που ακόμη δουλεύει.
Αυτός που πουλάει ρομποτάκια, σκυλάκια που στέκονται στα δυο τους πόδια, σαλέπι, την ψυχή του στο διάβολο για μια χούφτα κέρματα... και θα ξεχάσει να του πει να τον ξανακάνει νέο.
Αυτός που είναι αναγκασμένος στα 70 του να παλεύει για το φαΐ και το τσιγαράκι του. Για το σήμερα.
Το αύριο δεν τον πολύ-νοιάζει.
Γιατί μέχρι αύριο... ποιος ζει ποιος πεθαίνει? Είναι στα σχέδιά του, αλλά δεν το κατατάσσει στα πρωτεύοντα. Θα τακτοποιήσουμε πρώτα κάτι εκκρεμότητες που έχουμε, και βλέπουμε.
Επαγγελματίες συνταξιούχοι.Ένα άλλο είδος που παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον είναι οι Επαγγελματίες συνταξιούχοι.
Αυτοί δηλαδή που έκαναν μία δουλειά στη ζωή τους... μόνο και μόνο για να βγουν στη σύνταξη.
Σχεδιασμένα όλα στην εντέλεια. Τόσα θα φάμε, τόσα θα πιούμε και τόσα θα βάλουμε στην άκρη. Νόμος. Και μακάβριο.
Να βλέπω από τα 22 μου... πως μπορεί να είμαι στα 65 μου... 43 χρόνια μετά... δύο 22άρια ακόμη... μετά!!!
Άντε και να έβλεπα σου λέω εγώ. Και να ήμουν και μέσα στα πλάνα. Τώρα?
Τώρα , 43 χρόνια μετά, αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει 3-4 ενοίκια να εισπράττει, να έχει κάνει από ένα σπίτι δώρο στις 3 κόρες του, από ένα αμαξάκι στους γαμπρούς, να έχει ένα-δυο λογαριασμούς σε ισόποσες τράπεζες και να βοηθάει και τα παιδιά.
Γι΄αυτόν το σκοπό κατασκευάστηκε. Γι΄αυτόν το σκοπό δούλεψε.
Γι΄αυτόν το σκοπό, μπορεί να μην έζησε. Μ΄αυτόν το σκοπό, πάει στα ίδια σαφάρι και στα ίδια Ιαματικά με τον ''ή'' και έχει την ίδια όψη με τον ''άτυχο''.
 |
| Πρόβλημα. |
Κάπου εδώ, θα αναγκαστούμε να διακόψουμε την ροή του προγράμματός μας, καθώς μετά από συνεννόηση με τον εκδότη μου, καταλήξαμε πως σας κούρασα.
Επίσης καταλήξαμε πως θα το βγάλουμε σε επεισόδια, γιατί η θεματολογία του συγκεκριμένου καφέ μπορεί να ξεπεράσει κάθε όριο.
Στο επόμενο τεύχος: Φοιτητές
Άντε... γεια.
