tag:blogger.com,1999:blog-43528194013118800852024-03-14T07:08:43.419+02:00ante... geiaante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.comBlogger27125tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-11127509182654254522011-09-16T00:08:00.000+03:002011-09-16T00:20:39.071+03:00Σαν παραμύθι (συνέχεια Νο 3)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><b>ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ
</b><br /> </i><br />
<i>Έχεις πια την σωστή σε βάρος εμπιστοσύνη, σε έχει κερδίσει από παντού,
κι όχι γιατί σου βγήκε γλυκανάλατο το δαιμόνιο κι έγινε ΄΄νεράιδα
λιβελούλα΄΄ που λέει και το Μαράκι, όχι... <br /> σε κάνει δικό της γιατί έχει την τρέλλα της, αλλά μέσα στα πλαίσια του
να μην σε σκοτώσει κινείτε κι αυτή όπως τις πεις εσύ, ακόμα κι αν το παρακάνεις με τα μπαντιλίκια κι έρθετε πολύ μα πολύ πλάγια,με το
που θα κλείσεις γκάζι, το CB θα κάνει κάνα 2 κουνήματα της ουράς και θα μαζέψει αυτόματα και γλυκά την τροχιά του ξανά σε ίσια θέση. Με καλό εμπρός ελαστικό ακόμα δεν μου έχει κουνήσει ποτέ το μπροστά τμήμα της, όσο σκληρός και να ήθελα να το παίξω. </i><br />
<i>Τα εμπρός καλάμια του, στον ψαγμένο που μετρά με το μάτι διαστάσεις και τύπο, μπορεί να τρομάξουν. Μα η HONDA ξέρει καλά να βγάζει τον καλύτερο εαυτό από απλά στοκ ανταλλακτικά μέσω του κατάλληλου set up,
κι έχει προνοήσει.<br />Η εμπρός ανάρτηση στα δικά μου κιλά (69) με μια ιδέα ποιο γρήγορη επαναφορά και σωστό τσεκ στα λαδάκια της, με αφήνει απόλυτα ικανοποιημένο.<br />Φυσικά δεν ζητάω να κυνηγήσουμε τα χρονόμετρα στις ΣΕΡΡΕΣ, όμως για
τον πόλεμο των πόλεων τα βγάζουν πέρα μια χαρά ξελασπώνοντας κάπως τους σχεδιαστές της, που ακούν ακόμα και στον ύπνο τους το παράπονο από όλους εμάς... ΄΄ρε παιδιά, τέτοια μοτοσυκλέτα και δεν βιδώσατε ένα 55αρι upside down να το χαιρόμαστε??΄΄
<br />
Η μπαταρία που κρατά στην ζωή τα κυκλώματα του κόκκινου δράκου δεν
είναι πολύ μεγάλη, μα ούτε και μικρή. Στον 1,5 μήνα πάντως ολικής απραξίας και κυρίως λόγω της συνεχούς λειτουργίας του immobilizer του, ίσως ψάχνετε φορτιστή για να ξαναπάτε βόλτα. Το εύκολο λύσιμο του προβλήματος είναι το εξής...ακόμα και να μην βγαίνεις συχνά βόλτες, περνάς ανά μια βδομάδα από την κρύπτη του και το βάζεις μπροστά κάνα τέταρτο. Να προσέχεις και να το κάνεις εσύ ο ίδιος!<br />Τα κλειδιά της είναι μαγικά, και ακόμα και τον πατέρα σου να στείλεις
για να την βάλει μπροστά, μπορεί να σε πάρει μετά από καμιά ώρα τηλέφωνο
και να σε ρωτάει πόσο πέρναγε δεύτερη γέφυρα ο ‘’Σκούμπας ‘’ το 1980,
και αν ο Γαρδέλης έσπαγε και 5η ταχύτητα στην παραλιακή, όταν χώριζε με την δικιά του
στο ‘’Ταχύτητα και αγάπη’’
<br /> Το τέρας είναι όμορφο, και προκαλεί πολλές φορές με το ήρεμο φέρσιμό του τους πρωτάρηδες μέχρις ότου πάνε αρκετά κοντά του.</i><br />
<br />
<br />
<i><b>5 ΜΗΝΕΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ - ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΠΕΤΑΤΕ ΠΑΡΕΑ
</b><br />
<br />Το να κάνεις υπομονή και να σεβαστείς το βάρος των 1300 κυβικών της,
δεν είναι μόνο σωστό αλλά σε κάνει να απολαμβάνεις περισσότερο τα μικρά
μυστικά της, κάθε μέρα και λίγο παραπάνω, κάθε βόλτα κι ένα ακόμα μυστικό. Στα σίγουρα πάντως η μεγάλη 13αρα μοτοσυκλέτα της σειράς των CB, θέλει
το χρόνο της για να αρχίσεις τα στυψίματα και το επίμονο κράτημα του
γκαζιού στο full ανοιχτό στοπ του. Πίστεψέ με, έτσι είναι χιλιάδες φορές ασφαλέστερα, γιατί δύσκολα πριν
από δαύτη θα έχεις ξαναοδηγήσει μοτό με τόσα παραπάνω πιασίματα και
ροπή, από φορτωτή caterpillar.
<br /> Έτσι κι εγώ μέρα με τη μέρα, άρχισα να την πιέζω όλο και περισσότερο, μέχρι που κάποια στιγμή κατάλαβα. </i><br />
<i><br /></i><br />
<i>Τα ουρλιαχτά της στον κόφτη των 2 πρώτων ταχυτήτων (σαν ξεκινήσεις να κρατάς στο τέρμα το δεξί σκριπ) δεν είναι για να τρομάξουν εσένα... είναι
για να καταλάβουν οι γύρω, πως κάτι μεγάλο και βαρύ πλησιάζει και να κάτσουν στην λωρίδα τους. Οι φλόγες που πετά ο πισινός της και τα κομμάτια του πίσω λάστιχου δεν
εκσφενδονίζονται με το δικό σου κορμί για στόχο... ΑΜΥΝΑ είναι.<br /> Και τους δράκους από παλιά τους κυνηγούσαν. Γιαυτό πάντα κοιτάζει να κάνει τον δρόμο του θηρευτή της δύσκολο. Πολλές φορές, όταν τελικά η μοτό δεν γράψει αλλά μαγκώσει και σηκώσει
την μούρη της ψηλά, κυρίως με νέα παπούτσια στους τροχούς της, δεν το κάνει για να φύγεις από πάνω της. Απλώς σαν τέρας με κρυφά αθώα συναισθήματα, θέλει κι αυτό για μερικές στιγμές να κοιτάξει έναστρο ουρανό και να ανάψει κι εκείνο ένα φωτάκι
από εδώ, να το βλέπουν οι άλλοι που κοιτάζουν κατά μέρος μας τα βράδια,
μα είναι έξω από την δικιά μας ατμοσφαίρα.</i><br />
<br />
<i>Σοβαρά τώρα... η αίσθηση στο άνοιγμα μαζί της με σκοπό να πάτε πάνω
από 200 χιλιόμετρα την ώρα, είναι αρκετά κοντά στα σημερινά σούπερ σπορτ ,
και με μερικά καλούδια που της έχω φορέσει μετά το γάμο, μπορώ να μένω δίπλα ακόμα και με GSXR 1000 της ίδιας ημερομηνίας κατασκευής, τουλάχιστον για τις 3 πρώτες ταχύτητες των σασμάν μας. Ακόμα και όταν
ο πωρωμένος σπορτίφ φίλος βάλει το κεφάλι του πίσω από το σύγχρονο
ζελατινάκι του, και κρυφτεί στα νεωτεριστικά φαίρινκ του ενώ απομακρύνεται σιγά σιγά, δεν μπορεί να εξαφανιστεί από το δικό σου πλάνο.
<br /> Πάντα, ή σχεδόν πάντα το cb ξαφνιάζει ευχάριστα όσα παιδιά μου ζητούν να ανοίξουμε λίγο παρέα, έτσι για το χάζι.
<br />Όσο για τα χαζούλια 4τροχα αυτοκίνητα των ημερών μας, είναι τσεκαρισμένο από μένα τον ίδιο πως δεν έχουν καμιά τύχη, όσα και να έχουν σκάσει οι ματσό ιδιοκτήτες τους για αγορά και βελτιώσεις.
Εσύ παιδί μου, έχεις μια 5η μέσα και ανοιγοκλείνεις γκάζι δίπλα του, κάνεις πως τον περιμένεις… ο αυτοκινητάτος, αλλάζει με μένος ταχύτητες μέσα στο αγωνιάρικο κουτί του και ιδρώνει κάτω από το καπελάκι με το λόγκο της αγαπημένης φίρμας του όσο βλέπει το 13 να ταξιδεύει χαλαρά δίπλα του χωρίς καν να πιέζεται.
Αφού τον αφήσεις να το σπάσει καλά, προσεκτικά γιατί ο αέρας είναι πολύς εκεί πάνω στα πολλά χιλιόμετρα, τον ρωτάς αν αυτό είναι όλο. <br /> -Τέρμα? Έκανα νεύμα με νόημα σε πολλούς.
Πριν προλάβει να ντραπεί πολύ, άνοιγα τέρμα και πετούσα την τελευταία σχέση στο κιβώτιο μου… χανόμουν όσο ήθελα και ξανάπαιζα μαζί του όταν βαριόμουν τις ευθείες και την μοναξιά εκείνων που καβαλούν βαριά μοτό, μα οι ίδιοι είναι ελαφράς ταξιαρχίας να με πω.
<br /> Ούτε να φανταστώ δεν θέλω τι ερωτήσεις κρίσεως δέχονται οι κάτοχοι Πόρσε, Φερράρι και άλλων πανάκριβων ρόντστερ μοντέλων από ΄΄τις δικές
τους΄΄ (που κάθονται βαμμένες όσο ποιο κοντά γίνεται στον οδηγό το δικό
τους), κι έχουν συνηθίσει να κερδίζουν σχεδόν πάντα τη θέση τους στην τέρμα αριστερή λωρίδα της τραγικής παραδέχομαι εθνικής μας.
<br />
Μετά τα 250 χιλιόμετρα την ώρα, αναγκαστικά κρύβεσαι πίσω από τα αρχέγονα σε λουκ ρολόγια της και προσπαθείς να μείνεις πάνω στην σέλα.
<br />
Δεν μπορείς να μείνεις πολύ σε αυτές τις ταχύτητες όχι γιατί το cb κάνει κουνήματα, κάθε άλλο, όσο ανεβαίνει ο δείκτης των χιλιομέτρων τόσο περισσότερο την νιώθεις βιδωμένη κάτω, φοβερή σταθερότητα και αυστηρά καθαρές πληροφορίες έρχονται στα χέρια μου σε κάθε αλλαγή πλεύσης στα πολλά.<br /> Το πάρτι σταματάει γρήγορα, απλώς και μόνο γιατί βαριέσαι να κάνεις γυμναστική στο σβέρκο σου σε όλο το ταξίδι, έτσι πέφτεις στα απολαυστικά και λόγω ροπής 140-160 χιλιόμετρα ανά ώρα και ταξιδεύεις χωρίς να πολυβιάζεσαι να φτάσεις, έχοντας αφήσει θες δεν θες το τριπάκι
του χρονόμετρου στην πρώτη στάση για ανεφοδιασμό.
Αξίζει να αναφερθώ στο ζευγάρι της πίσω ανάρτησης showa που μπορεί να μοιάζει ‘ρετρό’ αλλά με την συμπεριφορά του κάνει άλλα πολύ ακριβότερα
σετ αναρτήσεων με 10 χρόνια και βάλε διαφορά σε σχεδιαστική αντίληψη,
να ντρέπονται.<br /> Όσο είναι βιδωμένα σωστά και έχουν τα λάδια τους και τις τσιμούχες τους υγιείς, κάνουν την δουλειά τους κάτι παραπάνω από θαυμάσια, χωρίς ακόμα και στα σήμερα που γράφω, μετά από αρκετές ώρες πάνω τους, να έχω βιώσει ούτε μία φορά την τρομακτική αίσθηση του ‘’ highsiding’’ σε εξέλιξη, και παρά το τραχύ τους χαρακτήρα σε κοινές λακκούβες πόλεων,σαν
στα αλήθεια τις χρειαστείς για να σώσουν την κατάσταση,
εκείνες τρέχουν πιο γρήγορα κι από νέο ΝΕΟΫΟΡΚΕΖΟ πυροσβέστη στο παραλίγο κακό, προλαβαίνοντάς το πριν συμβεί.
<br /> Η οπτική γωνία που παίρνεις ανεβάζοντας απότομα χιλιόμετρα πάνω της, μοιάζει πολλή με εκείνη των σούπερ σπορτ κατασκευών.<br />
Με το αίσθημα ‘’παναγία μου σώσε με ‘’στα στήθια, και τον δρόμο να στενεύει γρήγορα εμπρός σου (κι αυτό είναι σοβαρό συν, αν σκεφτείς ότι εσύ δεν βρίσκεσαι χωμένος πίσω
από τίποτε στενάχωρα clip on για να το δεις) κάθεσαι αναπαυτικά
στην σελάρα σου και έχεις πιάσει πολύ γερά την καρατιμονάρα του 13 στις χούφτες σου, καβαλώντας τελικά ένα πραγματικά φοβερά διασκεδαστικό
από πολλές πλευρές μηχανάκι. </i><br />
<br />
<b><i>Συνεχίζεται... </i></b></div>
ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-71133699349593512622011-09-12T14:13:00.000+03:002011-09-12T17:06:22.559+03:00Σαν παραμύθι (συνέχεια Νο 2)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Τις πρώτες μέρες μαζί της, σου φαίνονται όλα τεράστια, ιδιαίτερα αν έρχεσαι από μινιμαλιστικές σχολές μοτοσυκλέτας κι έχεις συνηθίσει στη θεωρία ότι όσο ποιο ελαφρύ, τόσο πιο γρήγορο. Τα χειριστήρια είναι τυπικά honda ενώ η θέση οδήγησης σε βάζει να κάθεσαι μέσα στην μηχανή<br />
κι όχι από πάνω και σχετικά μπροστά σαν τα σημερινά σούπερ σπορτ. Πάντως είναι μια ξεχωριστή μοτοσυκλέτα, το CB κάνει ότι μπορεί για να νιώθεις φιλικότητα μαζί του, δεν θα σε πετάξει ποτέ κάτω χωρίς εμφανή λόγο. <br /><br />
Το γνωστό έμφυτο γνώρισμα των μοτοσυκλετών της κόκκινης εταιρίας, δηλαδή η αίσθηση ότι την ξέρεις καιρό και πως την έχεις κάπου
ξανακαβαλήσει, είναι παρών, σε κάνει γρήγορα να κτίζεις εμπιστοσύνη αλλά και θάρρος. </i>
<i><br />
Το δεύτερο, το χρειάζεσαι για να ανοίξεις τέρμα το γκάζι τις πρώτες φορές
κι έτσι να δεις με τα μάτια σου κι εσύ τι στο καλό συμβαίνει σαν βάζεις νέφτι στα πισινά μιας αγριεμένης δίτροχης μάγισσας. <br /><br />Οι πρώτες εβδομάδες κυλούν με το αίσθημα της φοβερής τύχης να σε λούζει συνεχώς, νιώθεις σαν τον Γκαστόνε στα παιδικά του ΝΤΙΣΝΕΪ, θα πας και
για δουλειά δεν λέω... θα τα φας και τα καυγαδάκια σου με την κυρά σου, ίσως να κάτσουν και 5 αναποδιές μαζεμένες. Μα τα κλειδιά που κρατάς, η κρυψώνα που ξέρεις εσύ το δρόμο της, και
το θεριό το κακό για όλους τους άλλους εκτός από την πάρτη σου, σε κάνουν να αναθεωρείς κάθε φορά που η μπάλα αρχίζει να σε βάζει από κάτω. Την πρώτη αυτή περίοδο μαζί της έχει την αίσθηση πως όλα σου έχουν ξαφνικά χαριστεί, το μόνο που δεν πρέπει να ξεχάσεις ποτέ, είναι τα λόγια του φύλακα πριν πρωτομπλέξεις με δαύτη. </i>
<i><br /> </i><br />
<i>''Φίλε προχώρα, μα δεν υπάρχει εύκολη έξοδος διαφυγής.''</i><br />
<i>Το τραγούδησε και ο Robert Tepper κάποτε: No Easy Way Out.</i><br />
<br />
<i>ΕΞΗΜΕΡΩΣΗΣ – ΒΟΛΤΕΣ
<br />
Κάθε βόλτα έχει το δικό της ξεχωριστό μικρό ή μεγάλο happening, ενώ
σε καμία περίπτωση δεν σου έρχεται κατά νου ότι έδωσες τσάμπα τον οβολό
σου για εκείνη. Οι μέρες περνούν κι ενώ παίρνεις χαρές πολλές, γεμίζεις παράλληλα και δύναμη για να δουλεύεις και να πληρώνεις τις δόσεις στην τράπεζα.<br />
Τίμια μοτοσυκλέτα το ‘13’, ότι σκατά ονειρευόσουν πριν της πεις πάμε να φύγουμε μαζί, στο δίνει, κι ακόμα λίγα παραπάνω. <br /><br />Ένα άλλο που πρέπει να αρχίζεις να συνηθίζεις παρέα της, είναι οι
μικροσυνεντεύξεις που πρέπει να δίνεις σχεδόν καθημερινά σαν καβαλάς για βόλτες. Η μοτοσυκλέτα μαγνητίζει τα βλέμματα όχι μόνο των ψαγμένων εκ των έσω μηχανόβιων αλλά κι άλλων απλών πολιτών. </i>
<i><br />
Ο καθένας τους έχει την δικιά του γλυκιά η άλλες φορές χαζούλα ερώτηση
να κάνει, κι εσύ μέσα στην ευγένεια που σου βγάζει το επικό συναίσθημα
του ιππότη της Ιαπωνικής σχολής, ανοίγεις κάθε λίγο τη ζελατίνα από το κράνος και απαντάς… <br /> </i><br />
<i>Συχνότερες ερωτήσεις…
<br /> </i><br />
<i>‘’φίλε είναι το παλιό bold ore, ή βγαίνει ακόμα? ‘’<br /><br />
‘’ πόσα κυβικά γράφει στα καπάκια αδερφέ? βλέπω καλά? </i>
<i><br /><br />
‘’ για όνομα του θεού, δουλεύουν τα τύμπανα στα αυτιά σου μεγάλε? ‘’</i>
<i><br /><br />
‘’ χρεώθηκες πολλά αδερφέ για τέτοιο όνειρο? ‘’ </i>
<i><br /> </i><br />
<i>κι άλλες πολλές ακόμα που δεν μένουν στην μνήμη σου.</i><br />
<i>Τσεκάρεις πολλές φορές τους πιτσιρικάδες να χαλβαδιάζουν με τις ώρες από μικρή απόσταση και να λένε τα δικά τους. Πιάνεις στα πράσα 40αρηδες και 50αρηδες να κοιτούν το μοτέρ και τα όργανα κι έπειτα να στρίβουν τσιγάρο, έχουν περισσότερο πλάκα από τους νέους γιατί μετά παίρνουν εκείνη την έκφραση ''μπορεί να τα παράτησα εγώ, αλλά όχι όλοι μας.''
Ξεφυσούν στον ουρανό, κρατάνε την αναμμένη γόπα στα χείλη τους κι επιστρέφουν στην αγαπημένη φαμίλια τους, αγκαλιάζουν αλλιώς τα παιδιά εκείνο το βράδυ, είδαν ξανά μέσα από το CB τον εαυτό τους με μακρύ μαλλί και χαλαρές φαβορίτες, νιώθουν πως τα δικά τους '' γρήγορα'' χρόνια άφησαν καλή κληρονομιά και πως οι μικρότεροι που τώρα μεγάλωσαν, τους είχαν κονκάρδα στης καρδιάς το ταμπλό και ήρωες στα μάτια τους . Αν σου αρέσει να χαρίζεις χαμόγελα και θετικό συναίσθημα σε ένα μεγάλο κομμάτι του μοτοσυκλετιστικού κόσμου ανά την υφήλιο, να ξέρεις ότι με
αυτά τα τέρατα το έχεις το κόλπο στο τσεπάκι σου και το εισπράτεις ξανά
και ξανά, όσες φορές αποφασίσεις εσύ να πας στο μπουντρούμι να πεις τα μαγικά λόγια και να δείξεις πως κρατάς το σωστό κλειδί. <br />
Το τέρας αυτό είναι κακό, δεν λέω...<br /> Μα έχει τα κουμπιά του, κι έτσι το γρύλισμα κάθε φορά που το ξυπνάς και πας κοντά για να φύγετε έχει ένα τόνο χαμόγελου.
<br />
Μαρτυρά πως η ψυχή του δεν είναι δαιμονική κι έχει ξανάρθει για διακοπές αυτή τη φορά στην γη. <br /> </i><br />
<i>Στις τσάρκες σου μπορεί να ακούς συχνά ατάκες από τον Πάνο Μιχαλόπουλο
και τους άλλους μέσα στο κράνος σου, ή γίνεται να ακούς τον «Μπίλια»
από το''Ρόδα τσάντα και κοπάνα'' να σου αραδιάζει ένα σωρό σχόλια καθώς
κινήσε νωχελικά με μια παραπάνω από ότι πρέπει στο σασμάν, και το βαρύ
μπάσσο της εξάτμισης να πλημμυρίζει τον γύρω χώρο.</i><br />
<i>
Μη φοβηθείς αν σου συμβεί! Κι εγώ το παθαίνω και άλλα παιδιά το ίδιο... η αναβίωση της αληθινής 2τροχης ιστορίας κάπου μέσα στα εγκεφαλικά μας σοκάκια, είναι και αυτή μία από τα κρυφά χαρτιά του CB.
Το έκανε τόσο επιτυχημένα πολλά έτη, και συνεχίζει ακάθεκτο. </i><br />
<br />
<b><i>Ρομάντζα ρε... ακόμα και τα αλάνια έχουν μερίδα σε αυτό, και δεν ντρέπονται να το χαρούν σε κάθε ευκαιρία. </i></b></div>
ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-14161279555901111282011-09-12T11:33:00.000+03:002011-09-12T13:03:22.386+03:00Σαν παραμύθι (συνέχεια... Νο 1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Έτσι κι έγινε... με πήγε εκεί που την έκρυβε, τσέκαρε αν κοιμάται κανείς στο σπίτι, και πάτησε το κουμπί της μίζας.Το μπάσσο στον ήχο
της είναι φανταστικό και το συγκρίνω μονάχα με μηχανές που δεν υπάρχουν
πια. Αν κάνεις σωστή επιλογή after market εξάτμισης, η μελωδία που παίζει αυτή η ασπροκόκκινη μηχανή του χρόνου, είναι από μόνη της ένας λόγος ώστε να είστε μαζί. <br />Θαυμάσιο Ιαπωνικό κελάηδισμα που σαν είναι καινούργιο και
καλοκουρδισμένο, σε κάνει να πιστεύεις πως τα έχασαν πια στο νησί
εκείνο. Δεν έβαλαν κινητά μέρη στο μοτέρ, δεν ανοίγουν βαλβίδες και
δεν τρέχουν έμβολα στο είναι της.
Η λειτουργία λοιπόν ενός εργοστασίου παραγωγής ίππων 1300 κυβικών με τόσο αρμονικό τρόπο, σου δείχνει από την αρχή ότι οι βάσεις για μια σχέση τύπου ''σε παντρεύτηκα ΡΙΜΑΔΑ'' είναι εκεί , φυσικά παράλληλα με την γνωστή ποιότητα και τα αυστηρά ιαπωνικά στάνταρτ στην κατασκευή δικύκλων. <br />
Τσεκάροντας τα χιλιόμετρα, βρίσκω 8 χιλιάδες στο κοντέρ της ενώ παράλληλα τα μπιμπίκια της καινουργίλας από τα εργοστασιακά λάστιχα έδειχναν ότι το CB αυτό ''δεν τα έβρισκε καλά'' με το πρώτο αφεντικό
του, κι έτσι μαζί του λίγο έπαιξε . <br />
Την ζητάω μια βόλτα και γνωρίζω ένα υπέροχο συναίσθημα ποιότητας κύλισης, αντάξιο του ονόματος και του λαϊκού θρύλου της σειράς αυτής. Τα cb είναι ακόμα εδώ, έλεγα... και συνεχίζουν να κρατούν μία από
τις πρώτες θέσεις σαν ψάξει κανείς να βρει τα περισσότερο αγαπητά δίκυκλα στον πλανήτη μας.<br />Φιλοξένησαν στην σέλα τους από αναβάτες παγκοσμίου κλάσης στις αγωνιστικές εκδόσεις του στο παρελθόν, ως και ερωτοχτυπημένα ζευγαράκια
που έφευγαν ταξίδι με λιγοστά χρήματα ξέροντας καλά ότι η μηχανή τουλάχιστον δεν θα σταματούσε να δουλεύει.
<br />
Η αξιοπιστία είναι στο χαρακτήρα της και δεν χρειάζεται να το αποδείξει στο σήμερα, η HONDA γνωρίζει καλά τη συνταγή για ένα πετυχημένο ακριβό μηχάνημα σαν κι αυτό, κι έτσι όσο ακόμα βγαίνουν CB, αρκετοί από εμάς μπορούν να γελάνε χωρίς λόγο τις νύχτες. <br />
<br /> Ανοίγω μονάχα μια ''δευτέρα'' όχι τέρμα, έτσι ώστε να δω ότι μπορεί να χορέψει, και πως το κράτησαν αυτό το χαρακτηριστικό, δηλαδή την ευκολία
που το συγκεκριμένο μοντέλο διπλώνει σε μπάντες όταν του πεις εσύ, ενώ
δεν χρειάζονται συνεχώς οι στροφές του μοτέρ να είναι στα κόκκινα για να
φας λίγο από το πίσω ελαστικό. Τα λάστιχα που είχε η μοτοσυκλέτα από την κούτα της είναι μέτρια κι έτσι ένα ζευγάρι καλά σπορτ από δαύτα, είναι απαραίτητα. Έτσι έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα βρεις τελικά με το τέρας,
που κρατούσε πολλά μυστικά, μα στην πρώτη μας βόλτα έδειξε πως αν
το σέβεσαι, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να το φοβάσαι.<br />Στα ελαστικά πρέπει να προσέξεις πολύ, ο δείκτης βάρους να ταιριάζει με εκείνη, αλλιώς μπορεί να γίνει επικίνδυνη και δεν θα φταίει
η μοτοσυκλέτα -που είναι ευτραφής- αν παραμορφώσει το λάστιχο που κατασκευάστηκε για ντελικάτα ελαφρά hyper sport μοτος.
<br />
Από την άλλη έτσι ήταν πάντα τα τέρατα... μεγάλα και βαριά, και τους καιρούς που ζούσαν στ΄αλήθεια, αναγκαζόσουν να παλέψεις πολύ σαν ήθελες ο κύριος ο δικός τους να γίνεις. </i><br />
<i>Στο πρώτο μποτιλιάρισμα σε κίνηση μαζί της, αρχίζω τις μανούβρες. Καταλαβαίνεις αμέσως πως είναι σχεδιασμένη να κρύβει τα παραπάνω κιλά, καλοζυγισμένο μοντέλο με το κέντρο βάρους χαμηλά. Δύναμη για να κάνεις τα καφριλίκια σου αρκετή, και διαθέσιμη από τις χαμηλές στροφές.
Η πρόσφυση λόγω περισσεύματος ροπής στον πίσω τροχό της, χάνεται πανεύκολα αν γίνεις νευρικός με το γκριπ του γκαζιού. <br /> Οι αναρτήσεις του σε αυτό το ολιγόλεπτο πρώτο φλερτ μας, φαίνονται κάπως σκληρές σε αίσθηση, σίγουρα πολύ παραπάνω σπορτ από όσο φανταζόμουν
πριν έρθω σε επαφή. Παραδέχομαι όμως ότι αργότερα, σαν άρχισαν τα ταξίδια τα γρήγορα, μόλις γνωριστήκαμε και ζητήσαμε λίγο παραπάνω αδρεναλίνη, η μοτοσυκλέτα ανταποκρινόταν άψογα κι έμπαινε με χαρά στο τριπάκι ''χώστα μωρή άρρωστη''. Αίσθηση μου έκαναν και τα καντράν της που είναι μεν ρετρό αλλά έχουν ενδείξεις του σήμερα. Το μικρό τεστ πριν την αγορά τελειώνει και την επιστρέφω στο γκαράζ της.
Γυρίζω σπίτι, το σκέφτομαι για 2-3 μέρες κι έπειτα ξαναεμφανίζομαι αποφασισμένος και την αγοράζω.
Αυτό ήταν... κάτι σαν το πρώτο σου παιδί ένα πράγμα... από την στιγμή
που θα εμφανιστεί στη ζωή σου, τίποτε δεν μπορεί να είναι όπως παλιά.</i><br />
<br />
<i>Κάπως έτσι το προσωπικό παραμύθι με τον άγριο μυθικό γίγαντα στην αυλή μου ξεκινά. </i></div>
ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-57024423154103913302011-09-11T22:23:00.000+03:002011-09-12T13:02:17.746+03:00Σαν παραμύθι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Εισαγωγή:</i><br />
<i><br /></i><br />
<i>Κάρυστος 2011.</i><br />
<i>Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που τα αισθήματά τους και προ πάντων το μυαλό τους έχει μείνει κάπου στα ΄80s. Επειδή το θέλουν, επειδή οι δυνατότερες αναμνήσεις τους είναι γραμμένες σε χαρτί... και με μολύβι. Έναν τέτοιο άνθρωπο μου έστειλε η μοίρα να γνωρίσω μέσα από το διαδίκτυο.</i><br />
<i>Πέρασαν κοντά 3 χρόνια από την πρώτη φορά που διάβασα κείμενό του, και κάτι μου έλεγε πως η γραφή εφευρέθηκε από κάτι τέτοιους, για κάτι τέτοιους. </i><br />
<i>Γλάρο τον φωνάζουν οι διαδικτυακοί φίλοι του, Σταμάτη κάποιοι άλλοι.</i><br />
<i>Όλη του η ζωή, είναι στρόφαλοι, βαλβίδες και διάκενα, καρμπιρατέρ, και φυσικά τα απαραίτητα εργαλεία, για να μπορεί να την φτιάχνει στα μέτρα του και όπως την θέλει.</i><br />
<i>Πάμε όμως να διαβάσουμε ένα από τα πολλά παραμύθια που έχει γράψει, και που είναι όλα για ΄΄μεγάλα παιδιά΄΄.</i><br />
<br />
<b><i>Εισαγωγή παραμυθιού:</i></b><br />
<i>Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια μαζί του . </i><br />
<i>Πως να βιώνει ένας κλασσικός 250αρης αναβάτης? Ένα πουπουλένιο
λεπίδι οδηγός βρε παιδί? Από τα δικά μου χέρια , και ψυχή και νου, ένα
κλασσικό μοίρασμα γλάρου, μια φευγαλέα ματιά στα μαύρα κατάστιχα του
ημερολογίου ενός τύπου, από αυτούς που φοράνε μαύρα, μα αγωνίζονται
λυσσασμένα και κρατάνε τα μέσα τους και τα μπέσα τους άσπρα . </i><br />
<i><br /></i><br />
<i>Η ζωή με ένα 13 , δεν είναι τυχερή ούτε άτυχη . Δίνεις και παίρνεις . </i><br />
<i>Έχεις στα κλειδιά τα αφημένα πάνω στο τραπέζι πολύ χαρά μαζεμένη, και σαν τα πάρεις και κατέβεις εκεί που κοιμάται το τέρας ...
ξέρεις...
ξέρεις καλά πως θα παλέψεις πάλι , μα στο τέλος σαν γυρίσεις πίσω , δεν
υπάρχει καμιά διαγαλαξιακή δύναμη, κανένας πανάρχαιος τερατώδης
δαίμονας που να μπορεί να σου σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη.
</i><br />
<i>Ένας από τους κύριους λόγους της αγοράς μιας τέτοιας , είναι ότι παίρνεις
στο ίδιο πακέτο και τα παραμύθια που χάζευες μικρό παιδί, το κάνεις δικό σου τραβώντας το προσωπικό σου κουπί ρε αδερφέ, δεν λέω. Χρεώνεσαι, τρέχεις, δουλεύεις να πληρώσεις τα σίδερα από την Ιαπωνία
που τόσο τα ήθελες... μα παραδέχομαι …με όλα τα γυμνά ‘ρετρό ‘ μοτό... με αυτούς τους ευγενείς δεινόσαυρους των ημερών μας... ξανανιώθεις σκιρτήματα εφήβου, έρχονται πίσω πολλοί από τους αγαπημένους σου ήρωες . Όχι μόνο οι γνωστοί πρωταθλητές του τότε, μα και οι άλλοι που μεγαλύτεροι σε πρόσεχαν μέσα στα ουφάδικα . Ήταν
οι γνωστοί μηχανόβιοι της όποιας γειτονιάς ήσουν μέρος της . Είναι τα ίδια χαμογελαστά πρόσωπα , οι πρώτες σου βόλτες στο πίσω μέρος μιας μηχανής που δεν είχε καν σέλα..</i><br />
<i>Είναι ένα συνονθύλευμα 70’s και 80’s μαζί με πολύ ρομάντζο ενώ ευτυχώς η σημερινή τεχνολογία σε απαλλάσσει από τα κακώς κείμενα που εμφάνιζαν στον χαρακτήρα τους τα ίδια, τις πρώτες χρονιές της εμφάνισής τους . </i><br />
<i>Έτσι λοιπόν
σαν διψασμένος τυχερός απόγονος, όλων εκείνων που οδήγησαν πριν από εμάς
, για εμάς, και σιγά σιγά ραφινάρισαν το θρυλικό Honda cb, πίνω το γλυκό κρασί του απόλυτου περισσεύματος σε ροπή, ρουφώ τα
γκάζια από τις χαμηλές και διπλώνω γλυκά σχεδόν με όλες τις ταχύτητες
του σασμάν μου . </i><br />
<i>Δύο όμορφα χρόνια, σαν να ήταν γνωστά και αγαπημένα από πάντα, 28 μήνες παρέα με μοτοσυκλέτα που έχει μορφή τόσο κοντινή στον ορισμό της λέξης, που γίνεται
και γιαγιά στο Νεπάλ να αναγνωρίσει τι σκατά είναι αυτό που περνάει και χάνεται μπρος της. </i><br />
<br />
<i>Έτσι ξεκινώντας να γράψω, ότι χαλάλι όλα τα σκυψίματα και το αγωνιώδες
κρύψιμο πίσω από τα στρογγυλά της όργανα μετά τα 200 k/h .</i><br />
<i>Χαλάλι οι πόνοι στο σβέρκο μετά από ταξιδάκια. Χαλάλι όλα τα δύσκολα που παίρνεις μαζί σαν διαλέγεις το θεριό για 2τροχο. </i><br />
<i>Είναι εκείνο το συναίσθημα κύριοι...είναι εκείνη η εικόνα που δεν έχουν ακόμα βρεθεί λέξεις για να την πει
κανείς, όταν τελικά παρθεί η απόφαση, πως απόψε τα τελειώσαμε όλα τα
δήθεν και θα την βγούμε την βόλτα μας. </i><br />
<i>Αυτά τα ελάχιστα λεπτά που την κοιτάς να ζεσταίνεται στο διπλό της
σταντ με το κλασσικό φαναράκι να ανάβει ζωντανά, η μυρωδιά από το
σίδερο και τα σπλάχνα της που ζεσταίνονται.</i><br />
<i>ΑΥΤΟ αν είσαι από τα παιδιά που το παθαίνουν... είναι ανεκτίμητο κι
εσύ τυχερός που στις δικές μας μέρες, έχεις την ευκαιρία να το γευτείς
ξανά.</i><br />
<i><br /></i><br />
<i><b>Πρώτη επαφή - Συμπεριφορά.</b></i><br />
<i>Την γνώρισα κατά τύχη... έτσι έγινε... στ΄αλήθεια. Έτρωγα τις μάντρες και τους εμπόρους καιρό.</i><br />
<i>Είχα αποφασίσει… ή καλύτερα έτσι νόμιζα... CBR 600 έκανα κέφι και ζαχάρωνα τότε... καινούργιο το ήθελα ... τα φράγκα μου κάθε μήνα ζύγιζα, στις τράπεζες ετοιμαζόμουν να αφεθώ, και το κρίμα,<br /> το νούμερο το μεγάλο το τελικό να πάρω στις πλάτες μου. Με την δουλειά
και τις οικονομίες ήμουν πια κοντά στο να τραβήξω ακόμα μια από το ράφι,
να την κάνω δικιά μου, και βλέπουμε.
Ας μη ξεχνάμε... μοτοσυκλέτες είναι. </i><br />
<i>Ακόμα κι αν έχεις διαβάσει ξεκάθαρα τα βιβλία της, ακόμα κι αν
έχεις μάθει απ έξω τι γράφεται και λέγεται για δαύτη, κι είσαι σίγουρος
πως σου ταίριαξε και πάει, η παράμετρος να την πας την πρώτη βόλτα κι έπειτα να βάλεις ''Πωλείται''</i><i> πάνω στα καινούργια πλαστικά, είναι ακόμα παρών. <br />
Γιατί δόξα τον Θεό ακόμα και οι σημερινές, κρύβουν εκπλήξεις κι έχουν τον χαρακτήρα τους. <br /> </i><br />
<i>Είναι αλήθεια πως γνώριζα ότι με το 600 θα έπαιρνα ακριβώς αυτά που
περίμενα .. υστερικές αλλαγές στα κόκκινα, κυνήγι με τις ταχύτητες,
προπονήσεις και αρκετά μεγάλη δόση απόλαυσης, αφού γρήγορα θα το
μάθαινα κι έτσι θα παίζαμε πια μαζί στο όριο μας. Μα εκείνος ο φίλος ο
Γιάννης πριν... παρατρίχα καλύτερα... πριν μπω στο κλαμπ των
τρελαμένων super sport, μου είπε</i> <i><br />
‘’ρε αγόρι μου, έχω μια Honda δικιά μου, και είναι κυρία με τα όλα της. Θες να την δεις πριν πάρεις τελικά την απόφασή σου? ‘’ </i><br />
<br />
<i>Συνεχίζεται... </i><br />
<br />
<i><br /></i><br />
<i><br /></i><br />
<i><br /></i><br />
<br /></div>
ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-55739186727501112102011-02-20T23:38:00.000+02:002011-02-20T23:38:05.405+02:00Χορεύοντας με τους... γόνους.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Γυρνώντας το χρόνο πίσω, ξέθαψα στιγμές. </i></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Στιγμές που ίσως δεν τις έδωσα την πρέπουσα σημασία.</i></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Στιγμές που πριν μερικές δεκάδες χρόνια ίσως και να μη τις θυμόμουν.</i></span></div><span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στιγμές, που μπορεί να πέρασαν ''στο Ντούκου''. </span></i></span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Στιγμές που σήμερα τις ξαναζώ.</i></span></div><span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στιγμές που θέλω να μοιραστώ μαζί σας, χωρίς να ξέρω το γιατί. Ίσως γιατί είναι στιγμές... που πρέπει να τις μοιραστώ.</span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><br />
</b></span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Άντε γεια.<br />
</b></span></i></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyG67GLBiHWNjhE7bMW5_8FQKYEwPKdUYsXtdpY0YsnNZUQvLf0K3rtnKMZ4p4OgRts6_7kgw5ePFgYCSn5IQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br />
</div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-14036784577190490882011-02-17T18:57:00.001+02:002011-02-17T19:03:16.000+02:00Φθάνει πια..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="O"><div style="color: black;"><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana;"><b>Για πολύ καιρό, μου φαινόταν ότι η ζωή μου θα άρχιζε. </b></span></span></i></div><div style="color: black;"><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana;"><b>Η πραγματική ζωή. </b></span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana;"><b>Αλλά υπήρχαν πάντα εμπόδια, μία δοκιμασία να ξεπεραστεί, μια δουλειά να </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>τελειώσει, χρόνος να δοθεί, ένα χρέος να πληρωθεί. Μετά η ζωή θα </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>ξεκινούσε.</b></span><span lang="EN-GB" style="font-family: Verdana;"></span><span style="color: black; font-family: Verdana;"><b> Τελικά κατάλαβα ότι αυτά τα εμπόδια ήταν η ΖΩΗ.</b></span></span></i></div><div style="color: black;"></div><div class="O" style="color: black;"><div><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana;"><b>Αυτή η προοπτική με βοήθησε να δω ότι δεν υπάρχει μονοπάτι προς την </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>ευτυχία. </b></span></span></i></div><div><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana;"><b>ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ.</b></span></span></i></div><div></div><div class="O"><div style="color: black;"><i><span style="font-size: small;"><span style="color: white; font-family: Verdana;"></span><span style="font-family: Verdana;"><b>Σταματήστε να περιμένετε να τελειώσετε το σχολείο, να ξαναγυρίσετε στο </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>σχολείο, να χάσετε 10 κιλά, να πάρετε 10 κιλά, να ξεκινήσετε να δουλεύετε, </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>να παντρευτείτε, να έρθει η Παρασκευή το βράδυ, η Κυριακή πρωί, να </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>αγοράσετε ένα καινούριο αμάξι, να πληρώσετε την υποθήκη σας, να έρθει η </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο, ο χειμώνας, η πρώτη του μήνα, η τα </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>μέσα του μήνα, να ακουστεί το τραγούδι σας στο ραδιόφωνο, να πεθάνετε, να </b></span><span style="font-family: Verdana;"><b>ξαναγεννηθείτε ... πριν αποφασίσετε να ΕΙΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ.</b></span></span></i></div><div style="color: black;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-6_bslzryrmE/TV1S-vORNcI/AAAAAAAAAFc/Qfa8gg9brK0/s1600/100_0988.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://1.bp.blogspot.com/-6_bslzryrmE/TV1S-vORNcI/AAAAAAAAAFc/Qfa8gg9brK0/s400/100_0988.jpg" width="400" /></a></div><div style="color: black;"></div><div style="color: black;"></div><div class="O"><div style="text-align: center;"><i><span style="font-size: small;"><span style="color: red; font-family: Verdana;"><b>Η ευτυχία είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός. </b></span></span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-size: small;"><span style="color: red; font-family: Verdana;"><b>Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος για να είστε ευτυχισμένοι ....από το ΤΩΡΑ ! </b></span><span lang="EN-GB" style="color: red; font-family: Verdana;"><b> </b></span></span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-size: small;"><span style="color: red; font-family: Verdana;"><b>Ζήστε και εκτιμήστε την τωρινή στιγμή.</b></span></span></i><span lang="EN-GB" style="color: red; font-family: Verdana; font-size: 16pt;"><b> </b></span></div></div></div></div></div></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-60097379921152708242011-02-14T19:14:00.001+02:002011-02-14T19:16:28.112+02:00Ψηφιακά αθάνατοι στο Ίντερνετ<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Κάποιοι µόλις τη γνώρισαν. Είδαν µια εικόνα της. Διάβασαν τις σκέψεις της. Σχολίασαν κι ας µην πάρουν ποτέ απάντηση από την ίδια. Η Αµαλία πέθανε. Εδώ και τριάµισι χρόνια. Αλλά η διαδικτυακή φωνή της ακούγεται ακόµη. <br />
<br />
Στο δωµάτιό της πορτοκαλί κουρτίνες, κασκόλ του Ολυµπιακού, µια φωτογραφία του Ριβάλντο. Στις ντουλάπες τα ρούχα ανέγγιχτα. Και κάτω από το κρεβάτι µια µαύρη βαλίτσα. <br />
<br />
Χρειάζονται δυο χέρια για να τη σηκώσεις. Κρύβει εξετάσεις, γνωµατεύσεις, ακτινογραφίες. Σπάνια ανοίγει αυτή η βαλίτσα. Τίποτα δεν µετακοµίζει απ’ το δωµάτιο. Ούτε το γκρι λάπτοπ της. Περιµένει στο κέντρο του γραφείου, µε την οθόνη µαυρισµένη, κάποιος να το φορτίσει. </span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: center;"><i><span style="font-size: small;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-GxEBkFVizF0/TVliP1jXteI/AAAAAAAAAFY/mdb5ldFDo1o/s1600/ContentSegment_17433967%2524W232_H250_R0_P0_S1_V1%2524Jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="198" src="http://2.bp.blogspot.com/-GxEBkFVizF0/TVliP1jXteI/AAAAAAAAAFY/mdb5ldFDo1o/s320/ContentSegment_17433967%2524W232_H250_R0_P0_S1_V1%2524Jpg.jpg" width="320" /></a></span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><i><span style="font-size: small;"><b style="font-family: Verdana,sans-serif;">Σε αυτό έγραφε </b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">η Αµαλία Καλυβινού τις σκέψεις της όσο νοσηλευόταν στα νοσοκοµεία. Στο µπλογκ http:// fakellaki.blogspot.com είχε παρουσιάσει σε χιλιάδες αναγνώστες τη νοσηρή πλευρά του Ελληνικού Συστήµατος Υγείας. Η Αµαλία πέθανε στα 30 της από καρκίνο. Επειτα από σειρά λανθασµένων ιατρικών γνωµατεύσεων. Σήµερα η µητέρα της Δικαία Τσαβαρή διαβάζει ξανά τα κείµενά της. </span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> «Το δωµάτιό της δεν το χαλάω. Κοιµάµαι ακόµα στο κρεβάτι της. Αλλά όταν διαβάζω τώρα όσα έγραψε, νοµίζω ότι η Αµαλία υπάρχει ακόµα εδώ. Το πνεύµα της µένει ζωντανό», λέει. </span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Παρά τα σοβαρά προβλήµατα υγείας, η Αµαλία δεν µιλούσε για θάνατο. Ούτε είχε συµβουλεύσει τους συγγενείς της πώς να διαχειριστούν το µπλογκ στην απουσία της. Δεν πρόλαβε καν να αποχαιρετήσει τους αναγνώστες της. Τα γραπτά της όµως κυκλοφόρησαν, σχολιάστηκαν και, όπως λέει η µητέρα της, δέχονται επισκέψεις ακόµα και σήµερα. Οσοι δεν την ήξεραν τη γνωρίζουν µέσα από αυτά. Πέρα από το παιδικό της δωµάτιο και τα προσωπικά της αντικείµενα, η Αµαλία άφησε ένα ανεξίτηλο κοµµάτι του εαυτού της στον ψηφιακό κόσµο. Εναν κόσµο που συχνά αντιµετωπίζουµε ως προέκταση της φυσικής µας ύπαρξης. Τον εµπλουτίζουµε µε εφήµερες σκέψεις, προσωπικές λεπτοµέρειες, αγαπηµένα ακούσµατα. Τον ντύνουµε µε φωτογραφίες µας και βίντεο. Οταν κάποια στιγµή πεθάνουµε, αυτή η εικόνα του ηλεκτρονικού εαυτού µας θα παραµείνει στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, στα µπλογκ, στα e-mail µας. Ποιος όµως θα έχει πρόσβαση σε αυτήν; </span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Και για πόσο; </span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η Αμαλία Καλυβινού δεν πρόλαβε να αφήσει τους κωδικούς του µπλογκ της σε φίλο ή συγγενή. Ούτε στην κοινωνική λειτουργό στο νοσοκοµείο «Ερρίκος Ντυνάν» Φρόσω Χατζάκη, που την είχε ενθαρρύνει να ξεκινήσει το γράψιµο. Τα κείµενα της Αµαλίας όµως τη συντροφεύουν µέχρι και σήµερα. «Τα διαβάζω ξανά. Με βοηθούν να µην ξεχάσω», λέει. Στην ψηφιακή εποχή η διαδικτυακή µας κληρονοµιά χρησιµεύει ως αντίδοτο στη λήθη. </span><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><br style="font-family: Verdana,sans-serif;" /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Στο τριάρι της Αγίας Βαρβάρας η Δικαία Τσαβαρή τακτοποιεί τα έγγραφα στη µαύρη βαλίτσα. Μια επίσκεψη στο δωµάτιο της κόρης της αρκεί για να ξυπνήσει αναµνήσεις. Ανοίγει το γκρι λάπτοπ και διαβάζει τα κείµενα στο µπλογκ. «Η Αµαλία πέθανε, αλλά δεν έφυγε», λέει. «Θα µείνει εδώ. Και θα µείνει πιο πολύ απ’ όλους µας». </span></span></i><br />
<br />
<i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πηγή: Τα Νέα </span></span></i>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-18742197719774598602011-02-04T13:25:00.000+02:002011-02-04T13:25:10.106+02:00Κάτω από γέφυρες κοιμούνται οι Αλήτες.<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Απόγευμα και η θερμοκρασία επιτρέπει μία βόλτα, έτσι... ''για να πάρει το μυαλό μου αέρα''.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Προορισμός άγνωστος και κοντινός. Μόνος μου, γιατί δεν θέλω ούτε να κουβεντιάσω... ''Ο ήλιος του Χειμώνα με μελαγχολεί'', και το μόνο φάρμακο που έχει αποτέλεσμα είναι η βόλτα.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Εκτός από κάποιες περιπτώσεις σαν αυτή που προσπαθώ να βρω τρόπο να σας διηγηθώ τώρα.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Δύο μέρες μετά... και τρόπος δεν βρέθηκε. Οπότε ας μιλήσει η φωτογραφία.</span></i></div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TUvfR9KezoI/AAAAAAAAAFU/XFFM9Tx8RbI/s1600/%25CE%25B8%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TUvfR9KezoI/AAAAAAAAAFU/XFFM9Tx8RbI/s400/%25CE%25B8%25CE%25B9.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br />
</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br />
</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br />
</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br />
</td></tr>
</tbody></table><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><i>Σημείωση: Η φωτογραφία είναι ''κλεμμένη'' και χρησιμοποιήθηκε ''για τις ανάγκες'' του δημοσιεύματος.</i></b></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-38944227668143430702011-02-02T20:37:00.003+02:002011-02-03T02:20:03.639+02:00Mε Ακόντια...<b>Είναι λίγο παλιό μα πάντα επίκαιρο.</b><br />
<br />
<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;">..60 με 80 αυτόχθονες έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής στο Περού... και 22 (λέει η αστυνομία) αστυνομικοί...οι 7 από αυτούς με ακόντια!!<br />
<br />
ΜΕ ΑΚΟΝΤΙΑ!!!<br />
<br />
Είμαι στην Ελλάδα του 20ου αιώνα και έχω το θράσος να λέω ότι αγωνίζομαι (για τι; για το σαρκίο μου και μόνο!) και κάποιοι έχουν τ 'αρχίδια να απαντάν στις σφαίρες με ακόντια!!<br />
<br />
ΜΕ ΑΚΟΝΤΙΑ !!!!<br />
<br />
Φρέσκες οι εκλογές και η "οικολογία" αχνίζει ακόμη...οικολόγοι της πόλης και του γραφείου (κανείς τους δεν είπε τίποτα για τους ιθαγενείς που χάθηκαν, που χάνονται, που δεν μασάν να χάνονται)... δράσεις και λύσεις για καθαρές μορφές ενέργειας, και ανακύκλωση και οικολογική συνείδηση και παπαριές αεράτες .. την ώρα που φυλές ποτίζουν τη γη με αίμα για να υπερασπιστούν ΟΧΙ το σπίτι τους, το οικόπεδό τους, την εταιρεία τους, το βιος τους (ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ!!) ..αλλά τη γη και το δάσος του ΑΜΑΖΟΝΙΟΥ!!<br />
<br />
ΜΕ ΑΚΟΝΤΙΑ !!!!!!!</span></i><br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TUmmiVRebdI/AAAAAAAAAFQ/-CaPDQ2d8lI/s1600/BRAZ-UNC-GM-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="267" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TUmmiVRebdI/AAAAAAAAAFQ/-CaPDQ2d8lI/s400/BRAZ-UNC-GM-05.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Με Ακόντια!!!</td></tr>
</tbody></table><br />
<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;"></span></i><br />
<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;"></span></i><br />
<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;"></span></i><br />
<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;">Κανείς δεν τους πήρε χαμπάρι, κανείς δεν έκανε τίποτα, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!! Μη τολμήσετε, μη διανοηθείτε να τους "Συμπαρασταθείτε" με τους ηλίθιους και άχρηστους τρόπους σας!! Δεν έχουν αυτοί ανάγκη την δική σας συμπαράσταση. ΕΣΕΙΣ έχετε τη δική τους! ΔΕΝ μπορώ να τους βοηθήσω... κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει ουσιαστικά... κανείς δεν μπορεί να τους στείλει ΟΠΛΑ και σφαίρες για να κεράσουν τους φασίστες που μοίρασαν τη γη ΤΟΥΣ... αλλά δεν πειράζει... δεν έχουν ανάγκη... τα βγάζουν πέρα και... <br />
<br />
...ΜΕ ΑΚΟΝΤΙΑ!!!!!!!!!!!<br />
</span></i><br />
<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;">Για κάτσε τώρα (βρες λίγο χρόνο από τη δουλειά και το τρέξιμο!)και σκέψου...<br />
ΕΣΥ... ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΡΙΞΕΙΣ ;<br />
<br />
Αυτοί έχουν ακόντια, κάποιοι άλλοι Παλαιστίνιοι πέτρες... εσύ... τι σκατά έχεις... τι σου απέμεινε να ρίξεις;<br />
<br />
Υ.Γ. Οι υπέροχοι άνθρωποι με τα ακόντια ΝΙΚΗΣΑΝ! Πάγωσε ο νόμος που παραχωρούσε τη γη και τα δάση στην εκμετάλλευση. </span></i><br />
<i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i><br />
<i><span style="font-size: small;">http://www.aidesep.org.pe/ Η </span><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;"> οργάνωση των αυτοχθόνων του Περού.</span></i><br />
<i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i><br />
<b><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;">Άντε... γεια. </span></i></b><br />
<span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i> <br />
</span>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-48470034980448768562011-01-27T00:34:00.002+02:002011-01-27T02:47:55.560+02:00Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΘΥΣ ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΜΕΝΩΝ<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Ο Αμερικανός γλωσσολόγος Noam Chomsky συνέταξε μια λίστα <br />
<br />
με τις 10 στρατηγικές πολιτικής χειραγώγησης από τα ΜΜΕ.<br />
<br />
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ<br />
<br />
Το θεμελιώδες στοιχείο τού κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής που έγκειται στην εκτροπή τής προσοχής τού κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω τής τεχνικής τού κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς τής επιστήμης, τής οικονομίας, τής ψυχολογίας, τής νευροβιολογίας και τής κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή τού κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί - πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: "Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους").<br />
<br />
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ<br />
<br />
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος τής ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.<br />
<br />
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ<br />
<br />
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.<br />
<br />
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ<br />
<br />
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.<br />
<br />
<br />
<br />
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ<br />
<br />
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο τής φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια τής αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά καθυστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω τής υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» ( βλ. "Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους").<br />
<br />
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ<br />
<br />
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.<br />
<br />
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ<br />
<br />
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. "Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους").<br />
<br />
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ<br />
<br />
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.<br />
<br />
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ<br />
<br />
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας τής ανεπάρκειας τής νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, τής οποίας απόρροια είναι η αναστολή τής δράσης. Και όπως γνωρίζουμε χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.<br />
<br />
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ<br />
<br />
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος τής επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων τού κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ' ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.</i></span></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-18252957542037961442010-12-15T13:32:00.000+02:002010-12-15T13:32:33.976+02:00Όταν ταξιδεύω ...<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;"> <b><br />
</b></span></i> <br />
<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;">Όταν ταξιδεύω, καμιά φορά ξεχνιέμαι και οδηγώ μηχανικά. Το μυαλό μου ταξιδεύει ξεχωριστά από το σώμα, με διαφορετικούς προορισμούς και άλλες ταχύτητες. Μπρος στα μάτια μου περνάνε σκηνές από όνειρα που είχα ξεχάσει, γιατί τα είχα δει πριν πολλά πολλά χρόνια. Ακούω φωνές γνωστών μου που γελάνε ή λένε κάτι που το λένε συχνά, και αυτό μου αφήνει μια αίσθηση νοσταλγίας, αλλά γλυκιάς, σα να νοσταλγώ το μέλλον. Μετά θυμάμαι μικρά και ασήμαντα περιστατικά από την καθημερινότητα, που μπορεί να έγιναν χτες ή πριν έξι μήνες, ή και πέρυσι. Θυμάμαι τη μάνα μου να ρωτάει αν ήρθε ακόμα ο αδερφός μου σπίτι, ή εσένα να με ρωτάς μέχρι πότε ξενύχτησα χτες. Μπορεί να θυμάμαι ένα χαμόγελο που προκάλεσα, ή μια φράση που προκάλεσε ένα δικό μου. Σπανιότερα, μπορώ και ανακαλώ ακριβώς το πώς ένοιωσα με ένα γεγονός. Ας πούμε, τη ντροπή μου όταν έβρισα έναν αδερφικό μου φίλο, ή την αγαλλίαση μετά την ερμηνεία μιας ηθοποιού στο θέατρο. Αυτό το ταξίδι μπορεί να κρατήσει πολλή ώρα. Αν ο δρόμος είναι πλατύς, ήσυχος, και με μεγάλες ευθείες, τίποτα δε με γυρίζει στην πραγματικότητα. Εκείνη την ώρα, μόνο μια προκλητική στροφή μπορεί να με ξυπνήσει. Να ανοίξω το γκάζι για να φτάσω πιο γρήγορα κοντά της, και ύστερα να πλακωθώ στα φρένα, να κάτσω λίγο στραβά στη σέλα και να αφεθώ στην αγκαλιά της. Να βγάζω το κεφάλι στο πλάι και να ανησυχώ μόνο για τις λακκούβες –Ελλάδα είμαστε-. Και στην έξοδό της, με τέρμα γκάζι να κοιτάω με περιέργεια το νέο τοπίο γύρω μου και να αναρωτιέμαι πού πήγε ο ορεινός όγκος αριστερά μου, πού βρέθηκε η κοιλάδα, γιατί με στραβώνει ο ήλιος, γιατί όλα αυτά είναι τόσο διαφορετικά από το τοπίο που ήξερα πριν πέσω στο λήθαργό μου. <br />
<br />
Μετά από λίγα χιλιόμετρα, οι σκέψεις μου αρχίζουν πάλι να αποσυντονίζονται. Στην αρχή σα μια εικόνα τηλεόρασης που έχει παράσιτα. Η εικόνα σπάει συνέχεια, ή στρεβλώνει και παραμορφώνεται. Ύστερα τα αυτοκίνητα γύρω μου, τα φορτηγά, τα πούλμαν, τα παπάκια δεξιά –τι κάνουν τόσα παπάκια στην εθνική;- όλα φλουτάρουν, όλα σιωπούν και παγώνουν. Πάμε όλοι ξαφνικά πάρα πολύ αργά, σαν τις σφαίρες στο Matrix, χωρίς ήχο ή χρώμα. Όλα γίνονται μουντά, αποχρώσεις του γκρι, και τείνουν να ακινητοποιηθούν. Με το δυνατό μου τσι, απλώνω το χέρι και μέσα στη γαλήνη όλα παύουν και τίποτα πια δεν αλλάζει. Σαν άλλος εκλεκτός, σταματώ τα γεγονότα, και μπορώ να σκέφτομαι ό,τι θέλω, να τραγουδάω ό,τι θέλω, να ελπίζω για ότι θέλω. Μπορώ να σταματάω όλες τις σκέψεις που έρχονται σα βέλη κατά πάνω μου, να μου χαλάσουν τη γαλήνη, να με προβληματίσουν και να μου μαυρίσουν τη μέρα. Τραβάω το γκάζι και όλα μένουν πίσω, τίποτα δε με προλαβαίνει. Και τότε, οι αγωνίες γλιστράνε σαν πέπλα από πάνω μου και κυλάνε στην άσφαλτο, και οι φόβοι χαλαρώνουν το σφίξιμο στο στομάχι. Αρχίζω να πετάω και κάνω ελιγμούς ανάμεσα στα σταματημένα αυτοκίνητα, ελιγμούς που πιάνουν όλο το πλάτος του δρόμου. Ταυτόχρονα με πλησιάζουν όλες οι καλές και γλυκές αναμνήσεις. Έρχονται από δεξιά κι αριστερά μου, γυρνώ το κεφάλι και βλέπω χιλιάδες μικρά βιντεάκια. Αν ένα βιντεάκι δε μου αρέσει και είναι σε σκούρο φόντο, τότε κατεβάζω μια ταχύτητα, μπαίνω στα κόκκινα και του ξεφεύγω. <br />
<br />
Βλέπω πάνω από το δρόμο μια γέφυρα, και κλείνω το γκάζι. Οι γέφυρες ρίχνουν σκιές. Κάνω δεξιά και σταματάω κάτω από τη σκιά της. Είναι η καλύτερη στάση. Κανένας δε μπορεί να με ενοχλήσει εδώ. Ούτε μωρά που κλαίνε, ούτε σκυθρωπές φάτσες που δεν κοιτάζουν πουθενά και που υποφέρουν σιωπηλά μα και σκορπούν μιζέρια. Ούτε βαβούρα έχει, ούτε κορίτσια ντυμένα σαν πορνίδια, ούτε λιγούρηδες νέους και γέρους με βλέμμα πρόστυχο και τιποτένιο. Κανείς προϊστάμενος εδώ δε μπορεί να μου χαμογελάσει ψεύτικα, κανείς υπάλληλος να με κοιτάξει με σιχαμάρα απλά και μόνο επειδή είμαι πελάτης. Από κανένα δε θα ζητήσω ένα ποτήρι νερό για να μου δείξει -χωρίς καν να σηκώσει το κεφάλι του- τον ψύκτη. Κανένας δε θα με καρφώσει στα μάτια έτοιμος για καυγά χωρίς λόγο, απλά επειδή του αρέσει να μυρίζει αίμα και καμιά δε θα με κοιτάξει λάγνα επειδή της αρέσει να ξερογλείφονται για πάρτη της. <br />
<br />
Κάτω από τις γέφυρες μου αρέσει να ξεκουράζομαι. Αν έχει ήλιο στη σκιά, κι αν βρέχει στη στεγνή λωρίδα που αφήνει. Εδώ είμαι μόνος μου και υπάρχω μόνος μου. Είμαι κάποιος, κάπου. Υπάρχω γιατί μ’ αρέσει. Μπορώ να φωνάξω και όσοι περνάνε θα με βλέπουν χωρίς να σταματάνε. Δε νοιάζονται, δε νοιάζομαι, δε γίνονται θεατές, δε γίνομαι θέαμα. Έτσι όπως πρέπει. Για να με δεις πρέπει να σταματήσεις. Αλλιώς δεν προσφέρω τίποτα. Μόνο για μια στιγμή ένα άγαλμα με ανοιχτά τα χέρια να φωνάζει κοιτώντας ψηλά. Σα σποτάκι. Ένα μικρό βιντεάκι για να βλέπεις όταν ταξιδεύεις.</span></i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TQinEKOm66I/AAAAAAAAAFE/hw9P3Fi1-GU/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="298" src="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TQinEKOm66I/AAAAAAAAAFE/hw9P3Fi1-GU/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-16712897936869531812010-12-15T12:46:00.000+02:002010-12-15T12:46:33.331+02:00Deja vu<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">« Διαβάζοντας κάποιος 10 πολύ συγκεκριμένες ειδήσεις γενικότερου πολιτικού περιεχομένου που αναφέρονται στη συνέχεια και διαθέτοντας σχετικά επαρκείς γνώσεις της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, αναρωτιέται εάν αυτές αφορούν ειδησεογραφία του 2007 ή γεγονότα που συνέβησαν ακριβώς μισό αιώνα ενωρίτερα, το 1957. <br />
<br />
Ιδού λοιπόν αυτές οι 10 ειδήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να δημοσιευθούν είτε σήμερα είτε πριν από 50 χρόνια με την ίδια δημοσιογραφική εγκυρότητα και αίσθηση επικαιρότητας:<br />
<br />
1. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει κάθε λόγο να είναι αισιόδοξος ότι με την ετυμηγορία των Ελλήνων ψηφοφόρων θα κυβερνήσει άνετα για άλλα τέσσερα χρόνια και θα κλείσει έτσι την πρώτη του οκταετία στην εξουσία.<br />
<br />
2. Ο κ. Καραμανλής έχει και ένα ακόμη λόγο να είναι αισιόδοξος για την πολιτική του σταδιοδρομία: έχει όλο το μέλλον μπροστά του, αφού αν και είναι ήδη εκλεγμένος πρωθυπουργός, δεν παύει να είναι ακόμη νέος, μόλις 51 ετών όντας ο νεότερος πρωθυπουργός της χώρας όταν ανέλαβε καθήκοντα, αφού ήταν μόλις 48 ετών.<br />
<br />
3. Όπως όλα δείχνουν, οι εκλογές που έρχονται θα οδηγήσουν σε μία πεντακομματική βουλή, αυτό όμως δεν δείχνει να φοβίζει τον κ. Καραμανλή.<br />
<br />
4. Η αισιόδοξη βεβαιότητα του Κ. Καραμανλή πηγάζει από διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι το γεγονός πως ο ηγέτης της κεντρώας αντιπολίτευσης, ο Γεώργιος Παπανδρέου, αμφισβητείται από τους εσωκομματικούς του αντιπάλους του οι οποίοι περιμένουν σε πρώτη ευκαιρία να του αρπάξουν την προεδρική καρέκλα, με πρώτο και καλύτερο τον κ. Βενιζέλο. Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου δεν είναι άπειρος πολιτικός. Έχει αναλάβει διάφορα κυβερνητικά πόστα, όπως π.χ. το υπουργείο Παιδείας το οποίο ανέλαβε στα 42 του χρόνια και το άφησε 2 χρόνια μετά στα 44 του.<br />
<br />
<br />
5. Ένας ακόμη λόγος που προξενεί αισιοδοξία στον αρχηγό της κυβερνώσας συντηρητικής παράταξης είναι και το γεγονός πως και σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, οι κυβερνήσεις είναι δεξιές, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία όπου κυβερνούν οι Χριστιανοδημοκράτες.<br />
<br />
<br />
6. Από την πλευρά της, η κεντρώα (αλλά και η αριστερή) αντιπολίτευση αισιοδοξεί, πως στην Ελλάδα θα πέσει από τη κυβέρνηση η Δεξιά, αφού όλα δείχνουν πως στην μεγάλη σύμμαχο, τις ΗΠΑ, έρχεται το τέλος της ρεπουμπλικανικής οκταετίας και ο επόμενος πρόεδρος θα είναι ο δημοκρατικός υποψήφιος, ο οποίος αν και ανήκει σε μία ομάδα πληθυσμού που ως τώρα ήταν αδιανόητο πως θα έβγαζε πρόεδρο, εν τούτοις είναι δημοφιλής ενώ προέρχεται και από πολιτική οικογένεια.<br />
<br />
7. Ένα από τα θέματα που κυριαρχούν στις ελληνικές εφημερίδες αναφορικά με την εξωτερική πολιτική της χώρας είναι τα γεγονότα στην Τουρκία, όπου οι εκλογές ανέδειξαν νικητή και πρωθυπουργό έναν πολέμιο του στρατιωτικού κατεστημένου ο οποίος είναι ευνοϊκά προσκείμενος στο πολιτικό Ισλάμ.<br />
<br />
<br />
8. Στα της εξωτερικής πολιτικής του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή θα πρέπει να επισημανθεί η πρωτοφανής σε σημασία κίνηση να συσφίξει τις οικονομικές σχέσεις της Αθήνας με τη Μόσχα, κάτι που σύμφωνα με τους γνώστες του παρασκηνίου "θορύβησε" την Ουάσιγκτον.<br />
<br />
9. Στα της εσωτερικής διοίκησης, ο κ. Καραμανλής κατηγορήθηκε για αρκετές επιλογές του. Ενδεικτικό ήταν, ότι στις χειρότερες στη μέχρι τότε θητεία του θεομηνίες, οι οποίες οδήγησαν σε χιλιάδες άστεγους, στην καταστροφή του χώρου ενός ιστορικού μουσείου και σε οικονομικό αδιέξοδο ενός ολόκληρου νομού, δεν έδειξε την πολιτική αποφασιστικότητα που απαιτείτο, ενώ απέκλεισε και τις δημοτικές αρχές και τους τοπικούς φορείς από οποιεσδήποτε διαχειριστικές αποφάσεις.<br />
<br />
<br />
10. Στα της γενικότερης οικονομικής πολιτικής, αξίζει να επισημάνουμε ότι ένα από τα κυριότερα γεγονότα της χρονιάς αφορούσε στην ανεξέλεγκτη διαχείριση εκ μέρους των ασφαλιστικών οργανισμών των αξιογράφων τους (ομόλογα, κ.λπ.) χωρίς να ζητείται η έγκριση της Τράπεζας της Ελλάδος.<br />
<br />
<br />
Όσοι βιάστηκαν να απαντήσουν πως τα παραπάνω γεγονότα αφορούν στο 2007 και όχι στο 1957, δεν θα πρέπει να ξεχνούν για κάθε μία από τις παραπάνω 10 ειδήσεις ότι: </span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">(1) Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός το 1955 και κέρδισε τις εκλογικές αναμετρήσεις έως το 1963 οπότε παραιτήθηκε και απλώς ο Κώστας Καραμανλής στοχεύει σε επανεκλογή του στις εκλογές του 2007.<br />
<br />
(2) Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1907, έχει δηλαδή κλείσει το 1957 την ηλικία των 50 ετών και έχει μπει στα 51 και ασφαλώς είναι σύμπτωση το ότι ο Κώστας Καραμανλής γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1956 οπότε εφέτος, το 2007, είναι 51 ετών. Και οι δύο έγιναν πρωθυπουργοί σε ηλικία 48 ετών (το 1955 και το 2004 αντίστοιχα).<br />
<br />
(3) Στις εκλογές που διενεργήθηκαν τον επόμενο χρόνο, το 1958, στη βουλή εκπροσωπήθηκαν πέντε σχηματισμοί: δύο κόμματα και τρεις συνασπισμοί (1: ΕΡΕ, 2: Κόμμα Φιλελευθέρων, 3: ΕΔΑ και ανεξάρτητοι εκλεγέντες με το ψηφοδέλτιο της ΕΔΑ, 4: Ένωσις Λαϊκού Κόμματος που απετέλεσε ενιαίο σχηματισμό 6 κομμάτων και 5: Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωσις η οποία εκπροσωπούσε 5 κόμματα). Το 2007, οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν πεντακομματική βουλή με ένα κεντροδεξιό κόμμα, ένα δεξιό, ένα κεντροαριστερό και δύο αριστερά, ωστόσο αυτές δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί μέσω της ψήφου των Ελλήνων.<br />
<br />
(4) Ο Σοφοκλής Βενιζέλος ήταν εκείνος ο οποίος αμφισβήτησε ανοικτά και εντόνως τον ηγετικό ρόλο του Γεωργίου Παπανδρέου στην κεντρώα παράταξη... Τόσο ο Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος (1888 – 1968) όσο και ο Γεώργιος Παπανδρέου ο νεώτερος (1952-) ανέλαβαν το υπουργείο Παιδείας σε ηλικία 42 ετών και το παρέδωσαν σε ηλικία 44 ετών (1930 – 1932 ο πρώτος και 1994 – 1996 ο δεύτερος). <br />
<br />
(5)Το 1957, καγκελάριος της Γερμανίας ήταν ο Χριστιανοδημοκράτης Κόνραντ Αντενάουερ.<br />
<br />
<br />
(6) Μετά το τέλος της οκταετίας του Ρεπουμπλικανού Αϊζενχάουερ, θα εκλεγόταν ο Δημοκρατικός Τζων Κέννεντυ, ο οποίος ήταν ο πρώτος καθολικός πρόεδρος, ενώ προερχόταν από οικογένεια πολιτικών (πατέρας και δύο αδέλφια πολιτικοί). Δεν αποκλείεται κάτι ανάλογο να συμβεί και το επόμενο έτος ώστε μετά το τέλος της οκταετίας του Ρεπουμπλικανού Τζωρτζ Μπους να εκλεγεί για πρώτη φορά γυναίκα πρόεδρος, η Δημοκρατική Χίλαρυ Ρόνταμ Κλίντον, σύζυγος του Μπιλ Κλίντον.<br />
<br />
<br />
(7) Ο νικητής των εκλογών του 1950, του 1954 και του 1957 Αντνάν Μεντερές έδειξε "ύποπτη" για τους κεμαλικούς στρατηγούς ανοχή στην ισλαμική θρησκευτική παράδοση και ήλθε σε αντιπαράθεση με το στρατό, απομακρύνοντας από τις θέσεις τους κεμαλικούς αξιωματικούς προκειμένου να θέσει τις ένοπλες δυνάμεις υπό πολιτικό έλεγχο. Έπρεπε να περάσει μισός αιώνας για να "τολμήσει" ένας άλλος Τούρκος πολιτικός, ο Ταγίπ Ερντογάν.<br />
<br />
(8) Παρά το ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής, η Ελλάδα έκανε ήδη από το 1956 ανοίγματα στη Μόσχα και ήταν ενδεικτική τόσο η ανεπίσημη επίσκεψη του Σοβιετικού υπουργού Εξωτερικών, Ντιμίτρι Σεπίλωφ στην Αθήνα όσο και η εντυπωσιακή αύξηση των εμπορικών ανταλλαγών με την Ανατολική Ευρώπη (πάνω από 1.100% μεταξύ 1952 και 1958). Ανοίγματα που μισό αιώνα αργότερα συνεχίζονται με τη διπλωματία των αγωγών.<br />
<br />
(9) Πρόκειται για τη "μαύρη" τετραετία του Βόλου και της Μαγνησίας, όταν η πόλη δοκιμάσθηκε μεταξύ 1954 και 1957 από επάλληλους σεισμούς και πλημμύρες των χειμάρρων της πόλης, οπότε επλήγη το μουσείο της πόλης με αποτέλεσμα το 1957 το Αρχαιολογικό Συμβούλιο να αποφασίσει την κατάργησή του.<br />
<br />
(10) Από το 1957, με ειδικό νόμο της χρονιάς εκείνης, η Τράπεζα της Ελλάδος παρέχει υπηρεσίες θεματοφύλακα στους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς, χωρίς όμως στις υπηρεσίες θεματοφύλακα να συμπεριλαμβάνονται η αξιολόγηση της επένδυσής τους σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ή ο έλεγχος των τιμών. </span></i></div><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><b><i><span style="font-size: small;">Αντί συμπεράσματος: Όταν αναφερόμαστε στις προηγμένες κοινωνίες συνηθίζουμε να λέμε πως "είναι 50 χρόνια μπροστά". Όταν όμως αναφερόμαστε σε καθυστερημένες κοινωνίες, λέμε πως "βρίσκονται 50 χρόνια πίσω". Οι "ωφελημένοι" από αυτό το χάσμα των 100 (50 + 50) χρόνων είναι ικανοί μέχρι και να ισχυριστούν πως ήδη από το 1957 η Ελλάδα βρισκόταν 50 χρόνια μπροστά! Κάποιοι άλλοι όμως, οι οποίοι ούτε "ξεχνούν" ούτε αρνούνται τα διδάγματα της ιστορίας, θα πουν πως η Ελλάδα βρίσκεται 50 χρόνια πίσω. Με τα ίδια προβλήματα, τα ίδια ονοματεπώνυμα, τις ίδιες αδυναμίες, την ίδια ανωριμότητα των ψηφοφόρων την οποία εντέλει την "πληρώνουν" τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους… »</span></i></b> <br />
<br />
</span>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-79636025329485802382010-12-13T10:06:00.001+02:002010-12-15T12:49:43.004+02:00Γέροντες<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;">Πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια, μια παρέα Θεσσαλονικιών και Αθηναίων δημοσιογράφων βρέθηκε για ένα τριήμερο στο Άγιο Όρος και διανυκτέρευσε σε ένα κελί, που κρατούσε ένας μοναχός. Στην ολονύχτια κουβεντούλα, επί παντός του επιστητού, ο γερο-μοναχός (παλιός αντάρτης του ΕΛΑΣ, που διέφυγε στο εξωτερικό για χρόνια και επέστρεψε να τελειώσει τη ζωή του στο μέρος που είχε βρει προσωρινό καταφύγιο στον εμφύλιο) έθεσε στην παρέα το ερώτημα: Ποιο θα είναι το μεγάλο πρόβλημα που θα βρει μπροστά του ο παγκόσμιος καπιταλισμός τα επόμενα χρόνια; <br />
…Η σχεδόν ομόφωνη απάντηση ήταν «η καταστροφή του περιβάλλοντος».<br />
Οι δημοσιογράφοι, από κεντροαριστερών έως ακροαριστερών αντιλήψεων, αγόρευσαν φανατικά για να υποστηρίξουν την – κοινή – θέση τους. Για το πώς το κεφάλαιο, έχοντας ως μόνο κίνητρο και οδηγό το κέρδος, θυσιάζει αδίστακτα το περιβάλλον, τον πλούτο της φύσης, σε γη, αέρα και θάλασσα, προκειμένου να αποκομίσει κι άλλο, περισσότερο κέρδος. <br />
Πώς καίει και οικοπεδοποιεί τα δάση, πώς χτίζει τις παραλίες, πώς δηλητηριάζει το νερό, το χώμα, τον αέρα, με δηλητήρια, λιπάσματα, μπετόν, απόβλητα, μεταλλαγμένα προϊόντα, αυθαίρετα σπίτια, ξενοδοχεία, εργοστάσια. Πώς τα κράτη σε Δύση και Ανατολή ξεπουλάνε τον φυσικό - εθνικό - ανθρώπινο πλούτο, για να τον κάνουν παράδεισο εκμετάλλευσης οι κάθε λογής «επενδυτές» και κερδοσκόποι. Πώς οι κυβερνήσεις βομβαρδίζουν στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή τη Γιουγκοσλαβία με «μίνι πυρηνικά» που θα σκοτώνουν και θα τερατογεννούν για γενιές. <br />
Πώς οι πολίτες - καταναλωτές, ακολουθώντας το παράδειγμα των «μεγάλων» καταστρέφουν ό,τι «μικρό» τους βρίσκεται βολικό. Από τις πλαστικές σακούλες, τα πλαστικά φαγητά μέχρι τα «θηριώδη» Ι.Χ. που κατακλύζουν τους δρόμους και τα αυθαίρετα που χτίζουν σε καμένα δάση και πάνω στο κύμα.<br />
Αυτά κι άλλα πολλά αράδιασαν οι φίλοι δημοσιογράφοι, με ευγλωττία, που υποστηριζόταν δυναμικά από το εξαιρετικό ρακί παραγωγής του γερο-μοναχού. Ο οποίος, ενώ η ώρα του όρθρου είχε παρέλθει, χωρίς το αντίστοιχο τελετουργικό του Αγίου Όρους, είπε «ευλογώντας» το τελευταίο καραφάκι: <br />
<br />
<br />
«Ρε κορόιδα δημοσιογράφοι, ο καπιταλισμός, την προστασία του περιβάλλοντος θα την κάνει βιομηχανία. Θα λανσάρει καινούργια αυτοκίνητα, καινούργιες μορφές ενέργειας, καινούργιες τεχνολογίες, καινούργια προϊόντα οικολογικά, κάθε είδους. Και θα μας βάλει να τα αγοράζουμε, να τα χρησιμοποιούμε, να τα επιδοτούμε. Αυτοί που καταστρέφουν σήμερα το περιβάλλον, αύριο θα απαιτούν να τους πληρώσουμε για να το σώσουν.<br />
«Και τότε ποιο θα ’ναι το μέγιστο πρόβλημα, γέροντα, τα χρόνια που ’ρχονται» ρώτησαν. «Οι ορδές των πεινασμένων στον τρίτο κόσμο και των φτωχών και ανέργων στον ανεπτυγμένο» απάντησε ο γέρος και καληνύχτισε, στραγγίζοντας το ποτήρι του. «Ευλογημένο να ’ναι» μουρμούρισε.<br />
<br />
<br />
(Ποντίκι, 5.6.2008)</span></i>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-85747127698722177422010-12-13T08:28:00.001+02:002010-12-15T12:50:37.202+02:00Τι είναι ο Έλληνας;<i><span style="font-size: small;">Σε ένα διαγωνισμό αμερικανικής εφημερίδας ζητήθηκε από τους αναγνώστες να δώσουν απάντηση στην ερώτηση " Τι είναι ο Έλληνας;". <br />
Τη σωστότερη ερμηνεία έδωσε ένας δικαστής που ακούει στο όνομα D.Kelly. <br />
Ακούστε την: <br />
Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά παράλληλα και γκαφατζής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά και πλήρης προλήψεων, θερμόαιμος και πάντα καλός πολεμιστής. <br />
Έκτισε τον Παρθενώνα αλλά αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος πολλών ερίδων. Ανέδειξε το Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε το Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, διδάχθηκε από τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει και γέννησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο για να επιχειρήσει να τον δολοφονήσει. <br />
Έκτισε το Βυζάντιο και το άφησε να τουρκέψει, δημιούργησε το "21" για να το αμφισβητήσει, δημιούργησε στη συνέχεια το 1909 για να το λησμονήσει.... <br />
Τριπλασίασε την Ελλάδα και τη κήδευσε το 1922. <br />
Κόπτεται τη μια στιγμή για την αλήθεια και την ίδια στιγμή μισεί τον αρνούμενο να υπηρετήσει το ψεύδος. <br />
Παράδοξο πλάσμα, ατίθασο, περίεργον, ημίκαλον, τρίκακον, αβέβαιων <br />
διαθέσεων, εγωπαθές και, γενικά σοφόμωρον ο Έλληνας. <br />
Λυπηθείτε τον ή θαυμάστε τον αν θέλετε... <br />
Τέλος, ταξινομήστε τον αν μπορείτε.... </span></i>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-61822662139930605512010-12-13T07:58:00.001+02:002010-12-15T12:50:59.531+02:00Μια μη μεταδόσιμη είδηση<span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: xx-small;"> </span><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: small;">Μια είδηση που δεν θα μεταδοθεί ποτέ από την τηλεόραση είναι πως αναβλήθηκε για δεύτερη φορά η επιβολή στα τηλεοπτικά κανάλια του ειδικού φόρου 20% για τις τηλεοπτικές διαφημίσεις. Ο φόρος επρόκειτο να επιβληθεί την 1η Ιουλίου, αναβλήθηκε για την 1η Οκτωβρίου και χτες αποφασίστηκε να εφαρμοστεί την 1η Ιανουαρίου του 2013. Την ώρα που οι εργαζόμενοι μετατρέπονται με αλλεπάλληλα νομοσχέδια–και επίσημα πια- σε σκλάβους, οι μόνοι σύμμαχοι που έχει το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο είναι οι διεφθαρμένοι καναλάρχες και οι διεφθαρμένοι τηλεδημοσιογράφοι. Οι πολιτικοί ξέρουν πως η επιβίωσή τους εξαρτάται από την επιβίωση των ΜΜΕ που τους στηρίζουν (όλων δηλαδή). Και τους τα δίνει όλα. Βέβαια, και η επιβίωση των ΜΜΕ εξαρτάται από τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης.</span></i><br />
<span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><i><span style="font-size: small;">Κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει. Ante...geia.</span></i><br />
</span>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-72629596645816480492010-10-14T10:55:00.001+03:002010-10-14T10:59:48.081+03:00Eπάγγελμα: Πεζοναύτης.<div style="color: #444444;"><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;">Ένα συγκλονιστικό κείμενο που δεν δημοσιεύεται συχνά… <br />
Από έναν Πεζοναύτη στο Αφγανιστάν… </span></span></i></div><div style="color: #444444;"><br />
</div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;"> Σαρκόψυλλοι, ψύλλοι και Σπορπιοί! <br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Σε σχέση με το καταφύγιο, εδώ έχει παγωνιά. Κάθομαι στο σκληρό κρύο χώμα ανάμεσα σε πέτρες και θάμνους στους πρόποδες της οροσειράς Χίντου Κους, δίπλα στον ποταμό Νταριάγιε Παμίρ, έχοντας τα μάτια μου καρφωμένα σε μια τρύπα που οδηγεί σε ένα τούνελ που με τη σειρά του οδηγεί σε μια σπηλιά.<br />
Παγωνιά φίλε μου, και το κοντινότερο ντελίβερι απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα. <br />
Δεν ξεχνάω να ρίχνω μια ματιά στο χώμα γύρω μου κάθε 10-15 δευτερόλεπτα για να αποφύγω ακόμη ένα τσίμπημα από σκορπιό.<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Έχω εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να αποφύγω τους σαρκόψυλλους και τους ψύλλους, όμως το τσίμπημα του σκορπιού είναι σαν να σε κουτουλάει βόδι.<br />
Πονάει τρελά. Το αντίδοτο έχει γεύση από υγρό φρένων, όμως να ΄ναι καλά το Σώμα των Πεζοναυτών για τα πέντε μπουκαλάκια που έχω στο σακίδιό μου.<br />
Από ένα πράγμα δεν μπορούν να ξεφύγουν οι Ταλιμπάν: είναι κι αυτοί ανθρώπινα όντα κι αυτό σημαίνει ότι έχουν ανάγκη από τροφή και νερό. Χρειάζονται λοιπόν ανθρώπους που θα φροντίσουν για τον εφοδιασμό τους και εδώ είναι που χρειάζεται ένας έμπειρος κυνηγός όπως εγώ.<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Παρακολουθώ τους μεταφορείς, εντοπίζω τις εισόδους των τούνελ και τις αποθήκες, πληκτρολογώ τις συντεταγμένες στον υπολογιστή παλάμης και τις στέλνω μέσω δορυφόρου στους διοικητές των αεροπορικών μονάδων. Έτσι μαθαίνουν που πρέπει να ρίξουν τις βόμβες τους. Τους σφυροκοπάμε για λίγο και εγώ ξεκινάω να εντοπίσω τον επόμενο μεταφορέα. <br />
Αυτό που έχει σημασία είναι η συλλογή πληροφοριών.<br />
Ακόμη δεν έχουμε βάλει στο παιχνίδι ούτε τους ελεύθερους σκοπευτές. Αυτά τα ποντίκια δεν έχουν ιδέα που έχουν μπλέξει.<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Σε λίγες μέρες θα έχουμε κόψει τις γραμμές εφοδιασμού και θα ξεκινήσουμε το ξεκαθάρισμα. Ονειρεύομαι τον Μπιν Λάντεν να ξυπνάει και να με βλέπει από πάνω του, με την μπότα μου στον λαιμό του, καθώς τον φτύνω και του μπήγω το κυνηγετικό μου μαχαίρι. Όμως με ξέρετε, εγώ είμαι ρομαντικός.<br />
Το έχω πει και θα το πω ξανά: αυτή η χώρα είναι χάλι μαύρο. Δεν είναι καν χώρα. Δεν υπάρχουν δρόμοι, υποδομές, κυβέρνηση.</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><br />
</i></div><div style="color: #444444;"><i><br />
</i></div><div class="separator" style="clear: both; color: #444444; text-align: center;"><i><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLa2iMdvosI/AAAAAAAAAEg/8Bi_j_-DLgo/s1600/afganistan_1_18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLa2iMdvosI/AAAAAAAAAEg/8Bi_j_-DLgo/s400/afganistan_1_18.jpg" width="400" /></a></i></div><div style="color: #444444;"><i><br />
</i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;"> Ένας κακοτράχαλος αφιλόξενος τόπος που τον ελέγχουν αντιμαχόμενες φυλές του 11ου αιώνα.<br />
Εδώ δεν υπάρχουν δουλειές όπως τις ξέρουμε. <br />
Στο Αφγανιστάν, κάποιος που θέλει να συντηρήσει την οικογένειά του έχει δύο μόνο τρόπους: είτε να ασχοληθεί με το εμπόριο του οπίου ή να καταταγεί στον στρατό. Αυτές είναι οι μόνες επιλογές. Ξέχασα και μια ακόμη λύση: μπορείς να ζήσεις σε καταυλισμό προσφύγων και να τρως σκαθάρια και λάσπη αν είναι του γούστου σου.<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Όμως και μόνο η βρώμα σ’ αυτές τις «τεντουπόλεις των ζωντανών-νεκρών» αρκεί για να σε στείλει τρέχοντας στα χωράφια με τις παπαρούνες για να χαράζεις με χαρά τους βολβούς δεκαοχτώ ώρες τη μέρα.<br />
Ζω με αυτούς τους Τατζίκ, τους Ουζμπέκους, τους Τουρκμάνους, ακόμη και με μερικούς Παστούν, σχεδόν δυο μήνες τώρα, και ένα μπορώ να πω με σιγουριά:<br />
Αυτοί οι τύποι, όλοι τους, είναι Ούννοι… πραγματικοί, ζωντανοί Ούννοι. ΖΟΥΝ για να ΠΟΛΕΜΟΥΝ. Αυτό είναι το ΜΟΝΟ που κάνουν.<br />
Δεν έχουν σεβασμό για τίποτα, ούτε για τις οικογένειές τους, ούτε για τον διπλανό τους, ούτε για τον εαυτό τους.<br />
Γι’ αυτούς είναι τρόπος ζωής να ξεσκίζονται μεταξύ τους.<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Παίζουν πόλο με πεθαμένα μοσχάρια και ρίχνουν τους πεντάχρονους γιους τους σε ανθρώπινες κοκορομαχίες για να υπερασπιστούν την τιμή της οικογένειας.<br />
Ούννοι, περιπλανώμενες αγέλες πρωτόγονων, άκαρδων θηρίων που τους τρέφει η βαρβαρότητα. Άνθρωποι των σπηλαίων με ΑΚ-47.</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><br />
</i></div><div style="color: #444444;"><i><br />
</i></div><div class="separator" style="clear: both; color: #444444; text-align: center;"><i><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLa3TeHTXFI/AAAAAAAAAEk/ImgxzEFmbPY/s1600/afganistan_1_20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLa3TeHTXFI/AAAAAAAAAEk/ImgxzEFmbPY/s400/afganistan_1_20.jpg" width="400" /></a></i></div><div style="color: #444444;"><i><br />
</i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;"><br />
Απ’ την άλλη, μπορεί να είμαι εγώ ο παράξενος.<br />
Έχω ξεπαγιάσει σ’ αυτό τον ηλίθιο λόφο γιατί η μπαταρία της ατομικής μου θερμάστρας έχει πέσει και δεν μπορώ να τη φορτίσω ξανά μέχρι να ανατείλει ο ήλιος σε μερικές ώρες.<br />
Σου αρέσει να γράφεις γράμματα, σωστά;<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Κάνε μου μια χάρη, Μάγκα.<br />
Στείλε ένα γράμμα στο CNN και πες στον Γουλφ και τον Άντερσον και σ’ αυτό τον απαίσιο, σαρκαστικό, ξιπασμένο Άαρον Μπράουν να σταματήσουν να λένε «έξυπνους» τους Ταλιμπάν. Δεν είναι έξυπνοι.<br />
Καλά θα ήταν εκεί στο CNN να αγοράσουν κανένα λεξικό, γιατί η λέξη που ψάχνουν είναι «πανούργοι». Οι Ταλιμπάν είναι πανούργοι, όπως τα τσακάλια, οι ύαινες και οι αδηφάγοι.<br />
Είναι ύπουλοι και άσπλαχνοι, και όποτε συναντούν αντίσταση, άνανδροι.<br />
Είναι μισητά, μοχθηρά παράσιτα που δεν δημιουργούν τίποτα και καταστρέφουν τα πάντα.<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Σιγά μην είναι έξυπνοι. Σε όλη τους τη ζωή διαβάζουν μόνο ένα βιβλίο (και για βιβλίο, όχι και πολύ σπουδαίο) και θεωρούν ότι οι κανόνες υγιεινής και οι υδραυλικές εγκαταστάσεις στα σπίτια, είναι έργα του διαβόλου. <br />
Ακόμη προσπαθούν να καταλάβουν πώς δουλεύει ένας αναπτήρας Bic.<br />
Αν μιλήσεις σε έναν μαχητή Ταλιμπάν για ποιότητα ζωής, είναι σαν να προσπαθείς να διδάξεις έναν πίθηκο πώς να κρατάει στυλό: τελικά εκνευρίζεται και στο καρφώνει στο μάτι.<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Αρκετά όμως. Πρέπει να κρυφτώ ξανά στην τρύπα μου.<br />
Χρειάζεται μεγάλη εμπειρία για να καλύπτεις τα ίχνη σου στο χιόνι, αλλά σ’ αυτό είμαι καλός. Σε παρακαλώ, κι εσένα και τους συμπολίτες μου Αμερικάνους, κλείστε τις τηλεοράσεις σας και συνεχίστε να ζείτε τη ζωή σας.<br />
Οι ειδήσεις που σας σερβίρει το CNN και άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία είναι εντελώς κουραφέξαλα και είναι φτιαγμένες όχι για να σας πουν την αλήθεια αλλά για να σας κρατήσουν κολλημένους στην οθόνη μέχρι να τελειώσουν οι διαφημίσεις. Την κατάσταση εδώ την έχουμε υπό τον έλεγχό μας.<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Το χειρότερο που μπορείτε να κάνετε τώρα, είναι να αρχίσετε να αναλύετε τι κάνουμε εδώ. Γιατί, ούτε έχετε ιδέα τι κάνουμε και, ούτε θέλετε να έχετε.<br />
Είμαστε ο στρατός σας και κάνουμε αυτό που μας στείλατε να κάνουμε.<br />
Saucy Jack Πεζοναύτης στο Αφγανιστάν Πάντα Πιστός<br />
</span></span></i></div><div style="color: #444444;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">«Η ελευθερία δεν είναι δωρεάν… όμως το Σώμα των Πεζοναυτών θα πληρώσει το μεγαλύτερο από το μερίδιό σας».<br />
Βετεράνος είναι αυτός που σε κάποια στιγμή της ζωής του υπέγραψε λευκή επιταγή με δικαιούχο τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής» και αξία «περιλαμβανομένης και της ζωής μου.»<br />
</span></span></i></div><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><i><span style="color: #444444; font-size: small;">Αυτό είναι η Τιμή, και υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα που δεν το καταλαβαίνουν πια.</span></i> <br />
</span>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-41230331584826520542010-10-13T23:19:00.003+03:002010-10-14T14:28:40.232+03:00Ξαφνικός πονοκέφαλος.<span style="font-size: small;"><i>Να είσαι καλά Εχετλαίος... κι ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας.</i></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;">''Στην ουρά για το ταμείο της τράπεζας, σήμερα το πρωί, και η νύστα ψυχοπλακώνει τη βαρεμάρα της Δευτέρας…Και οι διπλανοί μου, με το ηλίθιο χαρτάκι στο χέρι με τον αριθμό μια από τα ίδια. Κανείς δε μιλάει, όλοι αλλού θα ήθελαν να βρίσκονται, υποθέτω…<br />
Πάνω από το ταμείο βλέπω μια φωτογραφία. Δείχνει κάτι γνώριμο…Μα ναι! Είναι το Φοινικόδασος στην Πρέβελη του Ρεθύμνου!</span></i></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbm9XvdPzI/AAAAAAAAAEs/-YppIvQvt1M/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbm9XvdPzI/AAAAAAAAAEs/-YppIvQvt1M/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;"></span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;"><br />
</span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;">Σα χτες ήταν που πρωτοπήγαμε εκεί 18 χρονώ κοπέλια με το αμάξι τση μάνας μου! Είδαμε και πάθαμε να κατέβουμε τα βράχια για να φτάσουμε στο ποτάμι που σα γαλαζοπράσινο φίδι διέσχιζε τον τόπο με τους φοίνικες! Δύσκολη η κατάβαση (δρόμοι φτιάχτηκαν μερικά χρόνια μετά) αλλά άξιζε ο κόπος!</span></i></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbnd0f0zoI/AAAAAAAAAEw/SRri2wHNyB0/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbnd0f0zoI/AAAAAAAAAEw/SRri2wHNyB0/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;">Στήσαμε μέσα στους φοίνικες τα σκηνάκια και όλη μέρα κάναμε μπάνιο στο αμόλυντο Λυβικό πέλαγος. Κάπου-κάπου κολυμπούσαμε και μέσα στο ποτάμι και ψάχναμε για καβρουδάκια ή χελώνες πιο ψηλά…Τα πρωινά, δε, ήταν υποχρέωσή μας να κάνουμε μια τροζή βουθιά μέσα στα κρύα νερά του ποταμού για να ανοίξει το μάτι καθότι ξενυχτούσαμε γύρω από τη φωτιά της παραλίας και εμείς και τα άλλα κουζουλοκόπελα από λογής-λογής τόπους ερχομένα. Και περνούσανε τα καλοκαίρια όμορφα, και ξέγνοιαστα… </span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;">Μονάχα άνε πιάναμε κάνα ψάρι για βραδυνό ή άνε έπρεπε κιανείς να ανέβει στο χωριό να αγοράσει καμιά πατάτα να τηγανήσουμε. Ο ήλιος, τα παμπάλαια δένδρα, το κρυστάλλινο του ποταμού, όλα σου λέγανε να μη βιάζεσαι, να μην αγχώνεσαι και να μη στεναχωράσαι…</span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbn5m_YUOI/AAAAAAAAAE0/_KWpTD18Gyk/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbn5m_YUOI/AAAAAAAAAE0/_KWpTD18Gyk/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"></span></div><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;"><br />
</span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;">Μετά ήρθε ο πολιτισμός και ο φάστ-φουντ τουρισμός…Και το μέρος της παιδικής μας ανεμελιάς εγέμισε ξαπλώστρες...</span></i></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLboPz4jZQI/AAAAAAAAAE4/H6HZaYUIeBU/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="394" src="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLboPz4jZQI/AAAAAAAAAE4/H6HZaYUIeBU/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;"> ...και το φοινικόδασος εγέμισε σκουπίδια και κωλόχαρτα…</span></i></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbpSbA9XJI/AAAAAAAAAFA/6o2ZZ3bwFSs/s1600/canvas.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="279" src="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbpSbA9XJI/AAAAAAAAAFA/6o2ZZ3bwFSs/s400/canvas.png" width="400" /></a></div><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;">Και δε ματαξαναπήγα, ήθελά το στο νου μου όπως τότε, μπάρεμου 20 χρόνια πιο πριν…<br />
«Το κάψαμε και αυτό, άκουσες για τη φωτιά το καλοκαίρι; » μου λέει ο γεροντής που κραδαίνει το δικό του χαρτάκι με το νούμερό του να πλησιάζει.</span></i></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbo0vqAI7I/AAAAAAAAAE8/hMESDCMwcno/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLbo0vqAI7I/AAAAAAAAAE8/hMESDCMwcno/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;"></span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;"></span></i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica;"><br />
Και ξυπνάω…<br />
Και πονεί το κεφάλι μου…''</span></i></span>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-32072379963405715272010-10-11T23:18:00.003+03:002010-10-11T23:21:38.216+03:00Δημοφιλείς λέξεις.<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Οι συχνότερες λέξεις αναζήτησης στην Google<br />
<br />
Οι χρήστες από την Αίγυπτο, την Ινδία και την Τουρκία είναι αυτοί που κάνουν τις περισσότερες αναζητήσεις της λέξης...<br />
<br />
"sex" στις μηχανές αναζήτησης της Google, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ίδια η Google.<br />
Η Γερμανία, το Μεξικό και η Αυστρία ήταν οι... πρώτες χώρες στην αναζήτηση της λέξης "Hitler", ενώ η λέξη "Nazi" είχε τα περισσότερα "χτυπήματα" στη Χιλή, την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.<br />
Η Χιλή καταλαμβάνει και άλλη μία πρωτιά, που αφορά την αναζήτηση της λέξης "gay", ακολουθούμενη από το Μεξικό και την Κολομβία.<br />
Άλλες χώρες που κερδίζουν την πρωτιά στην αναζήτηση κάποιων χαρακτηριστικών λέξεων είναι οι εξής:<br />
<br />
"Jihad" - Morocco, Indonesia, Pakistan<br />
"Terrorism" - Πακιστάν, Φιλιππίνες, Αυστραλία<br />
"Taliban" - Πακιστάν, Αυστραλία, Καναδάς<br />
"Tom Cruise" - Καναδάς, ΗΠΑ, Αυστραλία<br />
"Britney Spears" - Μεξικό, Βενεζουέλα, Καναδάς<br />
"Homosexual" - Φιλιππίνες, Χιλή, Βενεζουέλα<br />
"Love" - Φιλιππίνες, Αυστραλία, ΗΠΑ<br />
"Viagra" - Ιταλία, ΗΠΑ, Γερμανία<br />
"David Beckham" - Βενεζουέλα, ΗΠΑ, Μεξικό<br />
"Marijuana" - Καναδάς, ΗΠΑ, Αυστραλία<br />
<br />
Από τις πιο δημοφιλείς λέξεις που αναζητούν οι έλληνες είναι "rapidshare links"<br />
και τον όρο "anal"</i></span></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLNwvjhO4fI/AAAAAAAAAEY/KgYVzJM3tlI/s1600/4047791654_5e8ac1221b_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLNwvjhO4fI/AAAAAAAAAEY/KgYVzJM3tlI/s320/4047791654_5e8ac1221b_o.jpg" width="320" /></a></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-54222272333475803832010-10-11T14:28:00.007+03:002010-10-11T16:24:36.592+03:00Ακροβατώντας<div class="MsoNormal"><i>Ο Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer για τη φωτογραφία (που βλέπετε</i><i> στο μέσο της ανάρτησης)<br />
που τράβηξε το 1993 και η οποία δημοσιεύτηκε στους New York Times στις 26 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς.Το βραβείο, έμαθε ότι το κέρδισε στις 12 Απριλίου του 1994 και το παρέλαβε στις 14 Μαΐου.</i></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><i>Όταν ο Κevin έβγαλε την φωτογραφία, δεν δούλευε για λογαριασμό κανενός περιοδικού και με τις φωτογραφίες του ήθελε να δείξει την πείνα που υπήρχε.<br />
Η φωτογραφία απεικονίζει ένα υποσιτισμένο κοριτσάκι που σέρνεται για να φτάσει σε κέντρο<br />
διανομής τροφής ενώ παρακολουθείται από ένα όρνεο το οποίο περιμένει το θάνατο της για να μπορέσει να ζήσει αυτό.</i></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><i>Δέκα λεπτά περίμενε το όρνιο, δέκα λεπτά περίμενε και ο Kevin, μετά κάθισε κάτω από ένα δέντρο και έκλαιγε, γιατί απαγορευόταν να βοηθήσει το παιδάκι να ζήσει.<br />
Όλο το περιστατικό κράτησε μισή ώρα μέχρι που έφυγε με το ελικόπτερο της επισιτιστικής βοήθειας. </i><br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLLyCK3q2yI/AAAAAAAAAEU/tF0IpRFJwjE/s1600/poylintzer.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLLyCK3q2yI/AAAAAAAAAEU/tF0IpRFJwjE/s400/poylintzer.JPG" width="400" /></a></i></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><i><br />
<br />
Στις 27 Ιουλίου 1994, ο </i><i>Kevin Carter </i><i>αυτοκτόνησε. Δύο μήνες μετά από την ημερομηνία παραλαβής του βραβείου του.</i> <br />
<br />
<i>Ήταν ένα τυχαίο επεισόδιο, μισής ώρας στη ζωή του. Τόσο χρειάσθηκε για να πάρει το βραβείο, να μείνει στην αιωνιότητα και να πεθάνει από αυτό δυο μήνες μετά. Σήμερα είναι διαφορετικά;</i><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><span lang="EN-US"></span></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-42400505099451813392010-10-10T14:12:00.000+03:002010-10-10T14:12:12.370+03:00Υπουργέ μου… «παπαριές καμαρωτές»<i>Δεν πρόλαβα να σηκώσω το ακουστικό και άκουσα τον αθυρόστομο φίλο μου – μη καπνιστή και πατέρα 2 παιδιών- να μου φωνάζει έξαλλος… «αυτά είναι παπαριές καμαρωτές»!</i><br />
<i>Ο φίλος, αναφερόταν στην πρόθεση του υπουργείου Υγείας να τιμωρούνται με πρόστιμο από 1.500 έως και 3.000 ευρώ ή ακόμα και αφαίρεση της άδειας κυκλοφορίας, οι οδηγοί ΙΧ που θα καπνίζουν στο αυτοκίνητο παρουσία παιδιών κάτω των 12 ετών. Και το σκεπτικό που μου ανέλυσε και σας μεταφέρω ήταν καταλυτικό… εάν ενδιαφέρονται περισσότερο από τους γονείς για την υγεία των παιδιών τους τότε…</i><br />
<br />
<i>Γιατί δεν επιβάλλεται πρόστιμο 3.000 ευρώ προσωπικά στον εκάστοτε υπουργό Υγείας για κάθε μία από τις 410 κενές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού»;</i><br />
<br />
<i>Γιατί δεν επιβάλλεται πρόστιμο 3.000 ευρώ προσωπικά στον εκάστοτε υπουργό Υγείας για κάθε ένα από τα «κλειστά» κρεβάτια στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας;</i><br />
<br />
<i>Γιατί δεν επιβάλλεται πρόστιμο 3.000 ευρώ προσωπικά στον εκάστοτε υπουργό Υγείας για κάθε μέρα αργοπορίας στο κλείσιμο ραντεβού που στα παιδιατρικά νοσοκομεία φτάνει έως και τους έξι μήνες;</i><br />
<br />
<i>Γιατί δεν επιβάλλεται πρόστιμο 3.000 ευρώ προσωπικά στον εκάστοτε υπουργό Υγείας για τις ελλείψεις- όπως κατήγγειλε ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος- σε βαμβάκι, γάζες, σύριγγες και φίλτρα</i><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img border="0" height="253" src="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGfMRsl61I/AAAAAAAAAEQ/1sQ7uY4SK0o/s400/KAPNISMA.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="400" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br />
</td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGfMRsl61I/AAAAAAAAAEQ/1sQ7uY4SK0o/s1600/KAPNISMA.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><br />
<br />
<strong>Γράφει η Βάλια Μπαζού στην εφημερίδα ''Το Ποντίκι''</strong>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-48939033899301157252010-10-10T13:36:00.001+03:002010-10-10T13:42:36.183+03:00Τότε....και Τώρα....<i>Ο Σεργκέι Λαρενκοβ "μιξάρει" τις φωτογραφίες του 1945 και του 2010. Ελάτε να δούμε πόλεις όπως Μόσχα, Βερολίνο, Πράγα, Βιένη σε ένα πάντρεμα του Πολέμου με την Ειρήνη.</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGX9p-v47I/AAAAAAAAADg/WnW5a_XXfIg/s1600/war1fn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGX9p-v47I/AAAAAAAAADg/WnW5a_XXfIg/s400/war1fn.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGX-S_0HSI/AAAAAAAAADk/qkpgGAYFiKk/s1600/war2h.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGX-S_0HSI/AAAAAAAAADk/qkpgGAYFiKk/s400/war2h.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGX-_duN3I/AAAAAAAAADo/sAjhuWwkZTw/s1600/war3c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGX-_duN3I/AAAAAAAAADo/sAjhuWwkZTw/s400/war3c.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGX_Suwb4I/AAAAAAAAADs/WgtM_MX5-xU/s1600/war6b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGX_Suwb4I/AAAAAAAAADs/WgtM_MX5-xU/s400/war6b.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYAESVftI/AAAAAAAAADw/a7YQTLFIiio/s1600/war7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYAESVftI/AAAAAAAAADw/a7YQTLFIiio/s400/war7.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYAgu2dkI/AAAAAAAAAD0/EbQYHr6Pk3c/s1600/war8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://2.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYAgu2dkI/AAAAAAAAAD0/EbQYHr6Pk3c/s400/war8.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYBy_I8DI/AAAAAAAAAD4/n1cY0S6FBDA/s1600/war9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYBy_I8DI/AAAAAAAAAD4/n1cY0S6FBDA/s400/war9.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYCaZ9BrI/AAAAAAAAAD8/e92t4qE950o/s1600/war10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYCaZ9BrI/AAAAAAAAAD8/e92t4qE950o/s400/war10.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYDAzobNI/AAAAAAAAAEA/O7qCkSQj3aI/s1600/war11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYDAzobNI/AAAAAAAAAEA/O7qCkSQj3aI/s400/war11.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYDw1eTQI/AAAAAAAAAEE/d3hezQDfT1w/s1600/war12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYDw1eTQI/AAAAAAAAAEE/d3hezQDfT1w/s400/war12.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYEr4GNvI/AAAAAAAAAEI/cCqdaKdqFEE/s1600/war13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="305" src="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYEr4GNvI/AAAAAAAAAEI/cCqdaKdqFEE/s400/war13.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYFbiOSoI/AAAAAAAAAEM/NKHh-NJGSDk/s1600/war14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://3.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TLGYFbiOSoI/AAAAAAAAAEM/NKHh-NJGSDk/s400/war14.jpg" width="400" /></a></div><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-6865503624234627252010-10-04T15:05:00.004+03:002010-10-04T15:10:47.849+03:00«Δίκτυο επιβίωσης»<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Πλανήτης Γη... έτος 2013. Πως το φαντάζεστε? </span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Οι πολύ αισιόδοξοι τύποι δεν θα βρουν ''τροφή'' για σχολιασμό, αλλά εγώ θέλω την γνώμη των άλλων.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Των απαισιόδοξων. Και εξηγώ ευθέως τι ακριβώς θέλω να πω.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Βάλτε στο μυαλό σας το καταστροφικότερο σενάριο που μπορείτε να φανταστείτε. Νομίζω δεν θα χρειαστεί κανείς, ιδιαίτερη προσπάθεια, μια που η τηλεόραση και το σινεμά έχουν φροντίσει εδώ και πολλά χρόνια να σας δώσουν αρκετά, ορμώμενοι βέβαια από την ίδια τη ζωή. Με πολύ σάλτσα από πάνω βέβαια, αλλά η συνταγή υπήρχε.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">''Σεισμοί (Αϊτή), λοιμοί (Πακιστάν), κατακλυσμοί (επίσης Πακιστάν), τσουνάμι (Ινδονησία), πυρκαγιές (Ρωσία), πανδημίες (H1N1), κατολισθήσεις (Κίνα), ηφαιστειακές εκρήξεις (Σουμάτρα), πυρηνικά ατυχήματα (Τσερνομπίλ) και τρομοκρατικές επιθέσεις (11η Σεπτεμβρίου) έχουν τα τελευταία χρόνια κοστίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους διαταράσσοντας παράλληλα τον ύπνο εκατομμυρίων'' όπως πολύ σωστά γράφει ο Γιώργος Σκαφίδας στην εφημερίδα Έθνος.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><i><span style="font-size: small;"><img border="0" height="225" src="http://4.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TKnCetYJTqI/AAAAAAAAAC4/Rxs5039cGns/s400/img_0444.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="400" /></span></i></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: small;">Κάποιος μου χαμογελά.</span></i></td></tr>
</tbody></table><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Και πάμε στο διά ταύτα... τι θα μπορούσατε να είχατε κάνει για να σωθεί η οικογένειά σας? </span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Η λύση έχει βρεθεί, και φυσικά η καταγωγή της είναι από την χώρα που εξουσιάζει τον πλανήτη. Απλώς βρίσκεται υπογείως και στοιχίζει μερικές δεκάδες χιλιάδες δολάρια το άτομο.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Παράδοξο δεν είναι?</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Η εταιρεία Vivos λοιπόν, έχει δημιουργήσει ειδικά διαμορφωμένα καταφύγια, λειτουργώντας σαν σύγχρονοι Κιβωτοί του Νώε.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">«Οι χώροι μας μπορούν να αντέξουν μια έκρηξη 50 μεγατόνων σε απόσταση 16 χλμ., μπορούν να ''καταδυθούν'' σε βάθος 152 μ., μπορούν να αντέξουν κρουστικά κύματα και ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς, ενώ είναι εφοδιασμένοι με τρόφιμα, καύσιμα, ρουχισμό, ιατρικές εγκαταστάσεις, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια, ακόμη και φυλακές», διακηρύσσει ο Ρόμπερτ Βιτσίνο, το αφεντικό της «Vivos».</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Το κόστος για μία τέτοια θέση είναι 50.000 δολ. για τους ενήλικες, και 25.000 δολ. για τα ανήλικα παιδιά.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
<i><span style="font-size: small;">Αυτό που μου έκανε εντύπωση όμως, είναι πως οι κύριοι της εταιρείας αυτής, προκειμένου να πουλήσουν θέσεις, δεν σταματάνε στα καιρικά φαινόμενα.Πίσω από την εν λόγω ''εγγύηση ζωής'', πολλοί είναι εκείνοι που διακρίνουν τακτικές τρομολαγνείας, καλλιέργειας φόβου και εξαργύρωσης ανύπαρκτων απειλών.</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />
<i><span style="font-size: small;">Μια απλή ματιά στον ιστότοπο της «Vivos» αρκεί για να διαγνώσει κανείς ύποπτα κίνητρα εκ μέρους της εταιρείας, καθότι αυτή συγκαταλέγει στα καταστροφολογικά της σενάρια ως ρεαλιστικές «απειλές»: τους αστεροειδείς, τις super ηφαιστειακές εκρήξεις, την ηλιακή ακτινοβολία, καθώς και την... εκτεταμένη αναρχία!!!!!!!</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span style="font-size: small;">Τελικά θα βγάλουμε ψεύτες τους Μάγια? </span></i></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-75207256522005763872010-10-03T11:50:00.004+03:002010-10-03T12:13:56.919+03:00Γρήγορο ίντερνετ?<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Πιο γρήγορο από το «γρήγορο» Ίντερνετ αποδείχθηκε ένα ταχυδρομικό περιστέρι. Σε έναν πρωτότυπο αγώνα που διεξήχθη στη Βρετανία, δέκα περιστέρια ανέλαβαν την «αποστολή» να παραδώσουν μια κινηματογραφική ταινία, την ίδια στιγμή που ένας υπολογιστής ξεκινούσε να κάνει το ίδιο, μέσω Διαδικτύου...<br />
<br />
Η ευρυζωνικότητα αποτελεί το πιο σύγχρονο μέσο επικοινωνίας, ενώ τα ταχυδρομικά περιστέρια χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή. Όμως χθες ο αγώνας μεταξύ των δύο «μέσων», υπογράμμισε τις χαμηλές ταχύτητες των ευρυζωνικών συνδέσεων σε αρκετές περιοχές. Το περιστέρι νίκησε το Ίντερνετ!<br />
<br />
Ο αγώνας<br />
<br />
Δέκα περιστέρια, που κουβαλούσαν ένα USB stick, ξεκίνησαν χθες το ταξίδι τους από μια φάρμα στο Γιόρκσαϊρ. Έπρεπε να παραδώσουν το αρχείο με την ταινία στον παραλήπτη της, που βρισκόταν 120 χιλιόμετρα πιο μακριά, στην παραθαλάσσια κωμόπολη Σκέγκνες.<br />
<br />
Ταυτόχρονα ξεκίνησε το «ανέβασμα» της ταινίας -διάρκειας πέντε λεπτών- στο Ίντερνετ. Μια ώρα και ένα τέταρτο αργότερα τα περιστέρια είχαν φτάσει στον προορισμό τους, ολοκληρώνοντας την αποστολή. Την ίδια στιγμή, μόνο το 24% του αρχείου, μεγέθους 300MB, είχε «φορτώσει» στο Ίντερνετ.<br />
<br />
Οι διοργανωτές αυτού του ιδιότυπου διαγωνισμού «φύσης» εναντίον «τεχνολογίας», δήλωσαν ότι η επίδειξη έγινε για να αναδειχθεί ότι οι ευρυζωνικές συνδέσεις σε ορισμένες περιοχές της Βρετανίας «εξακολουθούν να μην είναι οι ενδεδειγμένες».<br />
<br />
Δεν είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται μια τέτοια κούρσα. Πέρυσι έγινε ένα παρόμοιο «πείραμα» στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής. Ένα περιστέρι με το όνομα «Ουίνστον» χρειάστηκε δύο ώρες για να διανύσει μια διαδρομή 96 χιλιομέτρων. Στον ίδιο χρόνο, μόλις το 4% ενός αρχείου 4 GB είχε «κατεβεί».<br />
Τα περιστέρια ολοκληρώνουν ένα ταξίδι 120 χιλιομέτρων σε περίπου δύο ώρες, ενώ μια ADSL σύνδεση θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσει τη μεταφορά ενός αρχείου 300 MB.<br />
<br />
Χαμηλής ταχύτητας συνδέσεις στην περιφέρεια<br />
<br />
«Η φάρμα μας έχει σύνδεση που πιάνει ταχύτητες 100 έως 200 Kbps ανά δευτερόλεπτο. Τα παιδιά πρέπει να κάνουν τα μαθήματά τους στον υπολογιστή και οι αγρότες να υποβάλουν online δηλώσεις, αλλά η σύνδεση δεν είναι κατάλληλη γι’ αυτές τις εργασίες», δήλωσε ο Τρεφ Ντέιβις, επικεφαλής της εκστρατείας για τη βελτίωση των ευρυζωνικών συνδέσεων στην βρετανική περιφέρεια.<br />
Ο κ. Ντέιβις, ο οποίος είναι συνιδρυτής της εταιρείας υπηρεσιών Ίντερνετ Timico και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ISPA (Ένωση Παρόχων Διαδικτύου), πιστεύει ότι το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα από τους παρόχους Διαδικτύου και από την κυβέρνηση. «Αυτή είναι η Βρετανία. Θα έπρεπε να είναι πλήρως συνδεδεμένη, αλλά περίπου το ένα τρίτο των νοικοκυριών δεν μπορούν να έχουν ευρυζωνικές συνδέσεις», τόνισε.<br />
<br />
Ωστόσο, η British Telecom αμφισβητεί τα στοιχεία του. Ο εκπρόσωπος του βρετανικού οργανισμού τηλεπικοινωνιών υποστήριξε ότι το 99% των νοικοκυριών μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση στην ευρυζωνικότητα, πλην περίπου 160.000 γραμμών, «το μεγάλο μήκος των οποίων δεν επιτρέπει τη λειτουργία ευρυζωνικών συνδέσεων».<br />
<br />
Ωστόσο, σύμφωνα με το BBC, ακόμη και στις αγροτικές περιοχές που διαθέτουν «γρήγορο» Ίντερνετ, στην πραγματικότητα οι συνδέσεις δεν είναι και τόσο γρήγορες.<br />
<br />
Έρευνα που διεξήχθη πέρυσι για λογαριασμό του BBC διαπίστωσε ότι περίπου τρία εκατομμύρια νοικοκυριά στη Βρετανία είχαν συνδέσεις κάτω των 2 Mbps ανά δευτερόλεπτο.<br />
<br />
Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να παρέχει συνδέσεις ταχυτήτων τουλάχιστον 2 Mbps σε κάθε σπίτι, μέχρι το 2015. Όμως, πρόσφατη έκθεση της οργάνωσης Ofcom διαπίστωσε ότι παρότι οι «ονομαστικές ταχύτητες» είναι σε άνοδο, οι πραγματικές ταχύτητες που απολαμβάνουν οι χρήστες είναι πολύ χαμηλότερες.<br />
<br />
Πηγή: Τα Νέα</span></span></i><br />
<br />
<br />
<i><span style="font-family: verdana,arial,helvetica; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Σκεφτείτε να εκπαιδεύσουμε και αυτά τα πουλιά, για την ίδια δουλειά... με κωδικό όνομα... 16 Mbps... 8 Mbps... Ante geia Mbps.</span></span></i><br />
<br />
<br />
<object height="278" width="450"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/p-_RHRAzUHM?fs=1&hl=el_GR&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/p-_RHRAzUHM?fs=1&hl=el_GR&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="450" height="278"></embed></object>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-85548234697130759102010-09-13T11:46:00.001+03:002010-09-13T11:48:01.208+03:00Μοτοσικλετιστές περίεργος και υπέροχος κόσμος … <i>Διαβάζοντάς το, ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να το περιγράψω με έλουσε από την κορυφή έως τα νύχια. Δεν ήταν συγκίνηση, δεν ήταν λύπη, δεν ήταν αναμνήσεις. Ίσως να ζήλεψα. Όχι φυσικά για το περιεχόμενο της ιστοριούλας, αλλά για τον τρόπο γραφής.</i><br />
<i>Απολαύστε το.</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς</i><br />
<i>ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι …</i><br />
<i>«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση.</i><br />
<i>Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα.</i><br />
<i>Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά.</i><br />
<i>Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες !</i><br />
<i>Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.</i><br />
<i>Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αριανούς θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, πρησμένα από αληθινά δάκρυα, που μέσα τους μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι !</i><br />
<i>Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά</i><br />
<i>ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες</i><br />
<i>και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας,</i><br />
<i>όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι …</i><br />
<i>Είναι αλήθεια !</i><br />
<i>Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο</i><br />
<i>από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έξω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας !</i><br />
<i>Διάβολοι που μας γυρνάνε τον καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο,</i><br />
<i>με την αδρεναλίνη να φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα.</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ΄ τα σπασμένα κόκαλα μας.</i><br />
<i>Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσικλέτα μπορείς να σκοτωθείς !</i><br />
<i>Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις, και πονάει πολύ, είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες,σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη</i><br />
<i>Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή και χαθείτε μέσα σε εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.</i><br />
<i>Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί</i><br />
<i>να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη !</i><br />
<i><b>Με τη μοτοσικλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλλίτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί …</b></i><br />
<i>Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει … Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ …</i><br />
<i>Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας</i><br />
<i>και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τ αμάξι έναν από μας σαν τρελός,</i><br />
<i>μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν !</i><br />
<i>Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε.</i><br />
<i>Κι αν δείτε το μοτοσικλετιστή να ανταποδίδει το χαιρετισμό … δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο.</i><br />
<i>Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Μοτοσικλετιστές περίεργος και υπέροχος κόσμος …</i><br />
<i>Ευτυχής να είμαι ένας απ αυτούς</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TI3kmvu3kRI/AAAAAAAAACQ/NxkUv_CGQDE/s1600/100_3168.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/TI3kmvu3kRI/AAAAAAAAACQ/NxkUv_CGQDE/s640/100_3168.jpg" width="640" /></a></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4352819401311880085.post-47311789190788131862010-08-27T18:54:00.006+03:002010-08-27T19:16:51.889+03:00Πόσοι κόσμοι!!<div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Πρωινές ώρες, και μόλις έχω τελειώσει κάτι δουλειές στο κέντρο της πόλης μου, έχω και κανά δυο ωρίτσες ελεύθερες να αφιερώσω στον εαυτό μου.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Φραπεδάκι φελιζολινάτο και νερό λοιπόν, και στο παγκάκι της Πλατείας Αριστοτέλους. Κάτω από την Εγνατία, για τους πολύ περίεργους. Όχι κάτω χαμηλά... όχι. Εκεί είναι για άλλους. Ή για άλλες ώρες.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Εγώ ήθελα να δω πολλούς κόσμους. Χαμηλά στην Αριστοτέλους, βλέπεις ένα το πολύ δύο κι αυτοί σχεδόν ίδιοι και ίσοι μεταξύ τους. Ενώ επάνω...!!!</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><b>Συνταξιούχοι</b>: Πολυπλοκότατος κόσμος.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"> <b>Παντρεμένος ή...? Μεγάλο-συνταξιούχος ή? Άτυχος? Επαγγελματίας?</b>Θα το βρείτε αν αφιερώσετε 2 λεπτά επιπλέον, της ματιάς που θα του ρίχνατε. Αν έχει λυμένα τα νοίκια του, αν έχει δικό του σπίτι, αν χαροπαλεύει να τα ταιριάξει και να τα κολλήσει, όλα.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><b>Παντρεμένος ή...</b>Ο παντρεμένος ή για ψώνια θα πηγαίνει, ή αν έχει προλάβει να πάει νωρίτερα... θα γυρίζει. Ίδιο ύφος και στις δύο περιπτώσεις, απλά οι ώμοι πιο σκυφτοί στην δεύτερη. Από τις σακούλες είναι? Από την συνήθεια είναι? Το καλούπι είναι τέτοιο? Το τσιπάκι είναι τόσο βαρύ σ΄αυτή την κατηγορία?</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Τι να πω... δεν ξέρω!</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Ενώ ο ''ή''... αεράτος. Στο καφενείο θα πηγαίνει, και στο δρόμο θα πειράξει το μουστάκι του αν έχει, αν δεν έχει θα πειράξει καμιά καθαρίστρια, καμιά τουρίστρια ή στην τελική τον φίλο του. </span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Θα λέει φωναχτά ιστορίες για το πως έχασε το 5άρι στο Τζόκερ, για το σαφάρι που πήγε με γκρουπ στον Άγιο Ραφαήλ, για το κ0λ0πλακωτό που έχασε για ένα πούλι την παρτίδα, αλλά και για την χαλάρωση που ένοιωσε στα Ιαματικά λουτρά στο Πόζαρ.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Στην Αριδαία δηλαδή.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"> <b>Ο άτυχος.</b></span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Υπάρχει κι άλλο είδος συνταξιούχου βέβαια. Αυτός που ακόμη δουλεύει.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Αυτός που πουλάει ρομποτάκια, σκυλάκια που στέκονται στα δυο τους πόδια, σαλέπι, την ψυχή του στο διάβολο για μια χούφτα κέρματα... και θα ξεχάσει να του πει να τον ξανακάνει νέο.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Αυτός που είναι αναγκασμένος στα 70 του να παλεύει για το φαΐ και το τσιγαράκι του. Για το σήμερα.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Το αύριο δεν τον πολύ-νοιάζει. </span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Γιατί μέχρι αύριο... ποιος ζει ποιος πεθαίνει? Είναι στα σχέδιά του, αλλά δεν το κατατάσσει στα πρωτεύοντα. Θα τακτοποιήσουμε πρώτα κάτι εκκρεμότητες που έχουμε, και βλέπουμε.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><b>Επαγγελματίες συνταξιούχοι.</b>Ένα άλλο είδος που παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον είναι οι Επαγγελματίες συνταξιούχοι.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Αυτοί δηλαδή που έκαναν μία δουλειά στη ζωή τους... μόνο και μόνο για να βγουν στη σύνταξη.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Σχεδιασμένα όλα στην εντέλεια. Τόσα θα φάμε, τόσα θα πιούμε και τόσα θα βάλουμε στην άκρη. Νόμος. Και μακάβριο.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"> Να βλέπω από τα 22 μου... πως μπορεί να είμαι στα 65 μου... 43 χρόνια μετά... δύο 22άρια ακόμη... μετά!!!</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Άντε και να έβλεπα σου λέω εγώ. Και να ήμουν και μέσα στα πλάνα. Τώρα?</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Τώρα , 43 χρόνια μετά, αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει 3-4 ενοίκια να εισπράττει, να έχει κάνει από ένα σπίτι δώρο στις 3 κόρες του, από ένα αμαξάκι στους γαμπρούς, να έχει ένα-δυο λογαριασμούς σε ισόποσες τράπεζες και να βοηθάει και τα παιδιά.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Γι΄αυτόν το σκοπό κατασκευάστηκε. Γι΄αυτόν το σκοπό δούλεψε. </span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Γι΄αυτόν το σκοπό, μπορεί να μην έζησε. Μ΄αυτόν το σκοπό, πάει στα ίδια σαφάρι και στα ίδια Ιαματικά με τον ''ή'' και έχει την ίδια όψη με τον ''άτυχο''.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="font-family: inherit; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><i><span style="font-size: small;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/THfXoe2etrI/AAAAAAAAACA/pAW5HfqZiuk/s1600/3125142020_57530e4155_o-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/_OepgS0xpSFo/THfXoe2etrI/AAAAAAAAACA/pAW5HfqZiuk/s400/3125142020_57530e4155_o-1.jpg" width="330" /></a></span></i></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: small;">Πρόβλημα.</span></i></td></tr>
</tbody></table><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit; text-align: left;"><i><span style="font-size: small;">Κάπου εδώ, θα αναγκαστούμε να διακόψουμε την ροή του προγράμματός μας, καθώς μετά από συνεννόηση με τον εκδότη μου, καταλήξαμε πως σας κούρασα.</span></i></div><div style="font-family: inherit; text-align: left;"><i><span style="font-size: small;">Επίσης καταλήξαμε πως θα το βγάλουμε σε επεισόδια, γιατί η θεματολογία του συγκεκριμένου καφέ μπορεί να ξεπεράσει κάθε όριο.</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Στο επόμενο τεύχος: <b>Φοιτητές</b></span></i></div><div style="font-family: inherit;"><i><br />
</i></div><div style="font-family: inherit;"><i>Άντε... γεια.</i></div>ante...geiahttp://www.blogger.com/profile/15053073230455304813noreply@blogger.com2