Φθηνή κρουαζιέρα

Εγώ θα αποκαλούμε ως Χχ, και ο φίλος ως Ζ.

Χχ: - Πάμε ρε μια βόλτα να αδειάσει το κεφάλι μας?

Ζ: - Έχεις κάτι υπ΄όψιν σου?

Χχ: - Έχω. Πάρε ένα ζευγάρι παντόφλες για τη θάλασσα, ένα σορτσάκι κι ένα sleeping-bag.

Z: - Για που ρε?

Χχ: - Θα περάσω 09:00 από το σπίτι σου και θα τα πούμε.

Η αλήθεια είναι πως στο σπίτι του ήμουν κατά τις 10:00 αλλά ούτε αυτός γκρίνιαξε, ούτε κι εγώ.Ανέβηκα, ήπιαμε καφέ και κατεβήκαμε να ξεκινήσουμε. Για το ''που'', ούτε κουβέντα. Ωραία θα περάσουμε, σκέφτομαι. 

Στο πρώτο βενζινάδικο, φουλάρισμα και ερώτηση.

Χχ: - Πόσα λεφτά έχεις?

Ζ: - 80 ευρό και το ντεπόζιτο γεμάτο.

Χχ: - Και 110 εγώ... μια χαρά είμαστε. Πάμε? 

Χ: - Πάμε.

Και πήραμε τον δρόμο του βενζινάδικου. Αν ακολουθήσεις τον δρόμο του βενζινάδικου, σε βγάζει... όπου θελήσεις. Είναι μαγικός ο δρόμος του βενζινάδικου. Στο δεξί σου χέρι κρατάς το μαγικό ραβδί, και στο αριστερό τον χάρτη με το σημαδάκι του θησαυρού... το σημαδάκι, που θα επιλέξεις εσύ που θα το βάλεις. 

Επίσης το καλό σ΄αυτούς τους χάρτες, είναι η απουσία του μονοπατιού. Δεν σου λέει από που να πας. Άνοιξε το μυαλό σου και απ΄όπου θέλεις τράβα. Όπου θέλεις τράβα... τι άλλο θέλεις?

Εδώ που τα λέμε, αν είχε και κανένα 100ευρω κάθε φορά που τον άνοιγες... θα έκανε τρελές πωλήσεις.

Σαν Παλιό Σινεμά...

Έτσι κι εμείς βρεθήκαμε να πίνουμε νεράκι και να καπνίζουμε τσιγαράκι στην Νικήτη. ''Δεύτερο'' πόδι της Χαλκιδικής για τους αδαείς, ''μεσαίο'' για τους εντελώς Αγεωγράφητους. Το ερώτημα ''που είναι καλύτερα, στο πρώτο ή στο δεύτερο πόδι'' έχει απαντηθεί εδώ και πολύ καιρό.

'' Ανάμεσα στα πόδια είναι καλύτερα''.

Χχ: - Για φαΐ τι θα κάνουμε?

Ζ: - Αααα... εγώ δεν πεινάω ακόμη.

Χχ: - Κατάλαβα... 190 ευρώ θα τα πιούμε.

Ζ: - Έχουμε και τα τσιγάρα μας αγορασμένα...

Χχ: - Και τα ντεπόζιτα γεμάτα μιας και μ΄έφερες στη Νικήτη με 120-130... οπότε για που τραβάμε?

Η ερώτηση απαντήθηκε μετά από 50 περίπου λεπτά της ώρας απίστευτης διαδρομής. Κάθε 3 με 5 χιλιόμετρα μπορούσες να σταματάς και να φωτογραφίζεις μέχρι να σου τελειώσει η μπαταρία από την ψηφιακή. Επειδή κανένας μας όμως δεν είχε προβλέψει το θέμα της μπαταρίας, οι κόκκινοι συναγερμοί στην οθόνη και των δύο ψηφιακών μηχανών που είχαμε μαζί μας, άρχισαν να κάνουν αυτό για το οποίο κατασκευάστηκαν. Χαμηλή μπαταρία. Ένα ανόητο μικρό εικονίδιο που αναβόσβηνε, έκανε την πρώτη προσπάθεια να μου χαλάσει την βόλτα!!

Προλαβαίνω μία ακόμη.

Θα ΄θελες.

Σάρτη είχε δείξει το ραβδάκι. Βρήκαμε κι ένα φίλο του Ζ, που απ΄ότι κατάλαβα είχε κι αυτός μαζί του χάρτη, και περάσαμε μούρλια.

Δεν θα τρέχω να σε φτάσω ΖΩΗτσα... θα μ΄ακολουθάς. Δεν θα τρέχω, αλλά δεν θα σε αφήσω να με προσπεράσεις εύκολα.

Χχ: - Τι κάνουμε σήμερα?

Ζ: - Φορτώνουμε τα πράγματα, πίνουμε ένα φραπέ και ξεκινάμε.

 Λοιπόν αυτό το οδικό δίκτυο της Σιθωνίας είναι εντελώς μοτοσυκλετιστικό!!!! 

Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να έχει αφορμή για ένα κλικ της φωτογραφικής, και να λέει...

Χχ: - Στην μεθεπόμενη στροφή μωρέ... δεν πειράζει.

Ο Ζ δεν με άκουγε. Ήταν απορροφημένος με τα τοπία ντεμέκ, και πάλι με το 120 βαδίζαμε. Ο τίτλος της ιστοριούλας αυτής, από αυτό το γεγονός είναι αυτός που είναι.

Είχα πάει το ΄96 στην Τριστινίκα, και δίπλα από το κάμπινγκ όπου στήσαμε, λειτουργούσε ένα Beach-Bar με το όνομα Ethnic. Τότε, πουλούσε καλοκαιρινούς έρωτες, ηλιοβασιλέματα, καμιά αρπαχτή και αρκετά υποφερτή μουσική.

Χχ: - Να περάσουμε μια βόλτα να δούμε σε τι κατάσταση είναι?

Ζ: - Ναι ρεεε.

Φτάσαμε κατά της 11:30 και η δεύτερη δουλειά που κάνω είναι να βγάλω φωτογραφική.

Απάγκιο

 Μετά από 14 χρόνια ίδιο μαγαζί!! Τα ίδια πουλούσε ακόμη. Σε μικρότερες ποσότητες από ό,τι είδα, καθώς ''η πτώση του τουρισμού έχει αγγίξει το 40% και...''

Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα το ίδιο μένουν.

Καλοκαιρινό Έρωτα δεν ήθελα... ηλιοβασίλεμα και να παρήγγελνα θα μου ερχότανε το απόγευμα... αρπαχτή δεν ήθελα γιατί έβραζε ο τόπος στους 39-40, έτσι παρήγγειλα μια μπυρίτσα, να ακούσω την μουσικούλα μου και να προσέξω λίγο περισσότερο το μαγαζί και τον κόσμο του. Ιδίως τον κόσμο του.

Κερνώ ηλιοβασίλεμα

Ναι ναι, εκεί μας βρήκε το ηλιοβασίλεμα και ευκαιρίας δοθείσης το ήπια. Μετά τις μπύρες σε γαληνεύει. Κι αυτό είναι κακό. Είναι κακό γιατί έχεις και τον γυρισμό, που όλο του δίνεις αναβολή αλλά αυτός το βιολί του. Παρών και ξανά Παρών και και και...

Τι τα θέλω εγώ τα κοκτέιλ...

Γυρίσαμε σπίτι κατά τις 02:30 ξημερώματα Δευτέρας. Λεφτά φυσικά δεν γυρίσαμε πίσω, άλλωστε πήγαμε για να αφήσουμε... προβλήματα, άγχη, στρες και λοιπές αηδίες που νομίζουμε πως μας κάνουν τη ζωή δύσκολη.

Το νόημα:

Με 110 ευρώ, βρήκα τρόπο να αδειάζω το κεφάλι μου από διάφορα. Βέβαια γυρνώντας σπίτι θα τα βρεις να σε περιμένουν στην πόρτα, αλλά τα αντιμετωπίζεις με κεφάλι άδειο. Χωράει τώρα.

Άντε... γεια.