Έτσι κι έγινε... με πήγε εκεί που την έκρυβε, τσέκαρε αν κοιμάται κανείς στο σπίτι, και πάτησε το κουμπί της μίζας.Το μπάσσο στον ήχο
της είναι φανταστικό και το συγκρίνω μονάχα με μηχανές που δεν υπάρχουν
πια. Αν κάνεις σωστή επιλογή after market εξάτμισης, η μελωδία που παίζει αυτή η ασπροκόκκινη μηχανή του χρόνου, είναι από μόνη της ένας λόγος ώστε να είστε μαζί.
Θαυμάσιο Ιαπωνικό κελάηδισμα που σαν είναι καινούργιο και καλοκουρδισμένο, σε κάνει να πιστεύεις πως τα έχασαν πια στο νησί εκείνο. Δεν έβαλαν κινητά μέρη στο μοτέρ, δεν ανοίγουν βαλβίδες και δεν τρέχουν έμβολα στο είναι της. Η λειτουργία λοιπόν ενός εργοστασίου παραγωγής ίππων 1300 κυβικών με τόσο αρμονικό τρόπο, σου δείχνει από την αρχή ότι οι βάσεις για μια σχέση τύπου ''σε παντρεύτηκα ΡΙΜΑΔΑ'' είναι εκεί , φυσικά παράλληλα με την γνωστή ποιότητα και τα αυστηρά ιαπωνικά στάνταρτ στην κατασκευή δικύκλων.
Τσεκάροντας τα χιλιόμετρα, βρίσκω 8 χιλιάδες στο κοντέρ της ενώ παράλληλα τα μπιμπίκια της καινουργίλας από τα εργοστασιακά λάστιχα έδειχναν ότι το CB αυτό ''δεν τα έβρισκε καλά'' με το πρώτο αφεντικό του, κι έτσι μαζί του λίγο έπαιξε .
Την ζητάω μια βόλτα και γνωρίζω ένα υπέροχο συναίσθημα ποιότητας κύλισης, αντάξιο του ονόματος και του λαϊκού θρύλου της σειράς αυτής. Τα cb είναι ακόμα εδώ, έλεγα... και συνεχίζουν να κρατούν μία από τις πρώτες θέσεις σαν ψάξει κανείς να βρει τα περισσότερο αγαπητά δίκυκλα στον πλανήτη μας.
Φιλοξένησαν στην σέλα τους από αναβάτες παγκοσμίου κλάσης στις αγωνιστικές εκδόσεις του στο παρελθόν, ως και ερωτοχτυπημένα ζευγαράκια που έφευγαν ταξίδι με λιγοστά χρήματα ξέροντας καλά ότι η μηχανή τουλάχιστον δεν θα σταματούσε να δουλεύει.
Η αξιοπιστία είναι στο χαρακτήρα της και δεν χρειάζεται να το αποδείξει στο σήμερα, η HONDA γνωρίζει καλά τη συνταγή για ένα πετυχημένο ακριβό μηχάνημα σαν κι αυτό, κι έτσι όσο ακόμα βγαίνουν CB, αρκετοί από εμάς μπορούν να γελάνε χωρίς λόγο τις νύχτες.
Ανοίγω μονάχα μια ''δευτέρα'' όχι τέρμα, έτσι ώστε να δω ότι μπορεί να χορέψει, και πως το κράτησαν αυτό το χαρακτηριστικό, δηλαδή την ευκολία που το συγκεκριμένο μοντέλο διπλώνει σε μπάντες όταν του πεις εσύ, ενώ δεν χρειάζονται συνεχώς οι στροφές του μοτέρ να είναι στα κόκκινα για να φας λίγο από το πίσω ελαστικό. Τα λάστιχα που είχε η μοτοσυκλέτα από την κούτα της είναι μέτρια κι έτσι ένα ζευγάρι καλά σπορτ από δαύτα, είναι απαραίτητα. Έτσι έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα βρεις τελικά με το τέρας, που κρατούσε πολλά μυστικά, μα στην πρώτη μας βόλτα έδειξε πως αν το σέβεσαι, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να το φοβάσαι.
Στα ελαστικά πρέπει να προσέξεις πολύ, ο δείκτης βάρους να ταιριάζει με εκείνη, αλλιώς μπορεί να γίνει επικίνδυνη και δεν θα φταίει η μοτοσυκλέτα -που είναι ευτραφής- αν παραμορφώσει το λάστιχο που κατασκευάστηκε για ντελικάτα ελαφρά hyper sport μοτος.
Από την άλλη έτσι ήταν πάντα τα τέρατα... μεγάλα και βαριά, και τους καιρούς που ζούσαν στ΄αλήθεια, αναγκαζόσουν να παλέψεις πολύ σαν ήθελες ο κύριος ο δικός τους να γίνεις.
Στο πρώτο μποτιλιάρισμα σε κίνηση μαζί της, αρχίζω τις μανούβρες. Καταλαβαίνεις αμέσως πως είναι σχεδιασμένη να κρύβει τα παραπάνω κιλά, καλοζυγισμένο μοντέλο με το κέντρο βάρους χαμηλά. Δύναμη για να κάνεις τα καφριλίκια σου αρκετή, και διαθέσιμη από τις χαμηλές στροφές. Η πρόσφυση λόγω περισσεύματος ροπής στον πίσω τροχό της, χάνεται πανεύκολα αν γίνεις νευρικός με το γκριπ του γκαζιού.
Οι αναρτήσεις του σε αυτό το ολιγόλεπτο πρώτο φλερτ μας, φαίνονται κάπως σκληρές σε αίσθηση, σίγουρα πολύ παραπάνω σπορτ από όσο φανταζόμουν πριν έρθω σε επαφή. Παραδέχομαι όμως ότι αργότερα, σαν άρχισαν τα ταξίδια τα γρήγορα, μόλις γνωριστήκαμε και ζητήσαμε λίγο παραπάνω αδρεναλίνη, η μοτοσυκλέτα ανταποκρινόταν άψογα κι έμπαινε με χαρά στο τριπάκι ''χώστα μωρή άρρωστη''. Αίσθηση μου έκαναν και τα καντράν της που είναι μεν ρετρό αλλά έχουν ενδείξεις του σήμερα. Το μικρό τεστ πριν την αγορά τελειώνει και την επιστρέφω στο γκαράζ της. Γυρίζω σπίτι, το σκέφτομαι για 2-3 μέρες κι έπειτα ξαναεμφανίζομαι αποφασισμένος και την αγοράζω. Αυτό ήταν... κάτι σαν το πρώτο σου παιδί ένα πράγμα... από την στιγμή που θα εμφανιστεί στη ζωή σου, τίποτε δεν μπορεί να είναι όπως παλιά.
Κάπως έτσι το προσωπικό παραμύθι με τον άγριο μυθικό γίγαντα στην αυλή μου ξεκινά.
Θαυμάσιο Ιαπωνικό κελάηδισμα που σαν είναι καινούργιο και καλοκουρδισμένο, σε κάνει να πιστεύεις πως τα έχασαν πια στο νησί εκείνο. Δεν έβαλαν κινητά μέρη στο μοτέρ, δεν ανοίγουν βαλβίδες και δεν τρέχουν έμβολα στο είναι της. Η λειτουργία λοιπόν ενός εργοστασίου παραγωγής ίππων 1300 κυβικών με τόσο αρμονικό τρόπο, σου δείχνει από την αρχή ότι οι βάσεις για μια σχέση τύπου ''σε παντρεύτηκα ΡΙΜΑΔΑ'' είναι εκεί , φυσικά παράλληλα με την γνωστή ποιότητα και τα αυστηρά ιαπωνικά στάνταρτ στην κατασκευή δικύκλων.
Τσεκάροντας τα χιλιόμετρα, βρίσκω 8 χιλιάδες στο κοντέρ της ενώ παράλληλα τα μπιμπίκια της καινουργίλας από τα εργοστασιακά λάστιχα έδειχναν ότι το CB αυτό ''δεν τα έβρισκε καλά'' με το πρώτο αφεντικό του, κι έτσι μαζί του λίγο έπαιξε .
Την ζητάω μια βόλτα και γνωρίζω ένα υπέροχο συναίσθημα ποιότητας κύλισης, αντάξιο του ονόματος και του λαϊκού θρύλου της σειράς αυτής. Τα cb είναι ακόμα εδώ, έλεγα... και συνεχίζουν να κρατούν μία από τις πρώτες θέσεις σαν ψάξει κανείς να βρει τα περισσότερο αγαπητά δίκυκλα στον πλανήτη μας.
Φιλοξένησαν στην σέλα τους από αναβάτες παγκοσμίου κλάσης στις αγωνιστικές εκδόσεις του στο παρελθόν, ως και ερωτοχτυπημένα ζευγαράκια που έφευγαν ταξίδι με λιγοστά χρήματα ξέροντας καλά ότι η μηχανή τουλάχιστον δεν θα σταματούσε να δουλεύει.
Η αξιοπιστία είναι στο χαρακτήρα της και δεν χρειάζεται να το αποδείξει στο σήμερα, η HONDA γνωρίζει καλά τη συνταγή για ένα πετυχημένο ακριβό μηχάνημα σαν κι αυτό, κι έτσι όσο ακόμα βγαίνουν CB, αρκετοί από εμάς μπορούν να γελάνε χωρίς λόγο τις νύχτες.
Ανοίγω μονάχα μια ''δευτέρα'' όχι τέρμα, έτσι ώστε να δω ότι μπορεί να χορέψει, και πως το κράτησαν αυτό το χαρακτηριστικό, δηλαδή την ευκολία που το συγκεκριμένο μοντέλο διπλώνει σε μπάντες όταν του πεις εσύ, ενώ δεν χρειάζονται συνεχώς οι στροφές του μοτέρ να είναι στα κόκκινα για να φας λίγο από το πίσω ελαστικό. Τα λάστιχα που είχε η μοτοσυκλέτα από την κούτα της είναι μέτρια κι έτσι ένα ζευγάρι καλά σπορτ από δαύτα, είναι απαραίτητα. Έτσι έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα βρεις τελικά με το τέρας, που κρατούσε πολλά μυστικά, μα στην πρώτη μας βόλτα έδειξε πως αν το σέβεσαι, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να το φοβάσαι.
Στα ελαστικά πρέπει να προσέξεις πολύ, ο δείκτης βάρους να ταιριάζει με εκείνη, αλλιώς μπορεί να γίνει επικίνδυνη και δεν θα φταίει η μοτοσυκλέτα -που είναι ευτραφής- αν παραμορφώσει το λάστιχο που κατασκευάστηκε για ντελικάτα ελαφρά hyper sport μοτος.
Από την άλλη έτσι ήταν πάντα τα τέρατα... μεγάλα και βαριά, και τους καιρούς που ζούσαν στ΄αλήθεια, αναγκαζόσουν να παλέψεις πολύ σαν ήθελες ο κύριος ο δικός τους να γίνεις.
Στο πρώτο μποτιλιάρισμα σε κίνηση μαζί της, αρχίζω τις μανούβρες. Καταλαβαίνεις αμέσως πως είναι σχεδιασμένη να κρύβει τα παραπάνω κιλά, καλοζυγισμένο μοντέλο με το κέντρο βάρους χαμηλά. Δύναμη για να κάνεις τα καφριλίκια σου αρκετή, και διαθέσιμη από τις χαμηλές στροφές. Η πρόσφυση λόγω περισσεύματος ροπής στον πίσω τροχό της, χάνεται πανεύκολα αν γίνεις νευρικός με το γκριπ του γκαζιού.
Οι αναρτήσεις του σε αυτό το ολιγόλεπτο πρώτο φλερτ μας, φαίνονται κάπως σκληρές σε αίσθηση, σίγουρα πολύ παραπάνω σπορτ από όσο φανταζόμουν πριν έρθω σε επαφή. Παραδέχομαι όμως ότι αργότερα, σαν άρχισαν τα ταξίδια τα γρήγορα, μόλις γνωριστήκαμε και ζητήσαμε λίγο παραπάνω αδρεναλίνη, η μοτοσυκλέτα ανταποκρινόταν άψογα κι έμπαινε με χαρά στο τριπάκι ''χώστα μωρή άρρωστη''. Αίσθηση μου έκαναν και τα καντράν της που είναι μεν ρετρό αλλά έχουν ενδείξεις του σήμερα. Το μικρό τεστ πριν την αγορά τελειώνει και την επιστρέφω στο γκαράζ της. Γυρίζω σπίτι, το σκέφτομαι για 2-3 μέρες κι έπειτα ξαναεμφανίζομαι αποφασισμένος και την αγοράζω. Αυτό ήταν... κάτι σαν το πρώτο σου παιδί ένα πράγμα... από την στιγμή που θα εμφανιστεί στη ζωή σου, τίποτε δεν μπορεί να είναι όπως παλιά.
Κάπως έτσι το προσωπικό παραμύθι με τον άγριο μυθικό γίγαντα στην αυλή μου ξεκινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου